cover
cover n.v.t.

Werkloos wat nu? Het verhaal van drie ex- collega's uit het boek "Het leven zoals het is."

15 september 2020 om 15:30 lokaal Deel je nieuws

Drie ex-collega’s Piet, Karel en Wim ontmoeten elkaar in café Havenzicht. Vertellen over hun sollicitatie ervaringen en verandering in hun leven.

‘Dan zal ik beginnen,’ zei Karel.’ Doordat ik zonder werk kwam konden we de hypotheek niet meer aflossen dus was ik genoodzaakt ons huis te verkopen. Nu wonen we in een huurhuis in Rotterdam. De overwaarde van het huis ging op aan onkosten verhuizing, aankleding en boodschappen. Ik heb een UWV-uitkering, mijn vrouw heeft een werkhuisje gevonden. Liet me inschrijven bij het arbeidsbureau. Na twee maanden hadden ze een vacature voor mij gevonden als verkoper in een meubelzaak. Na een sollicitatiegesprek kon ik de volgende dag beginnen. Het arbeidscontract zou ik aan het einde van de week krijgen. Om kort te gaan, na een week nog geen contract. Hij was het z.g. vergeten. Maandag zou hij het meenemen. Nou, niet dus. Ik sprak met een van zijn medewerkers. Die vertelde dat ze zonder arbeidscontract bij hem werkte. Ik sprak hem daarop aan. Hij zei, ‘eind van de week krijg u een contract.’ Ik trok mijn jas aan en ben weggelopen. De hele week voor niets gewerkt.’

‘Wat een oplichter,’ zei Piet. ’Ook ik krijg een uitkering van het UWV en sta ingeschreven bij het arbeidsbureau. Zag op het vacaturebord een vacature: CO2 lassers gevraagd bij een bedrijf in kiepwagens en grondverzetuitrustingen. Dat leek me wel wat. Na het sollicitatiegesprek met de bedrijfsleider belde hij naar een afdelingsbaas. Die liet me zonder beschermde kleding proeflassen. De laskar was verkeerd afgesteld, maar ik mocht er niet aankomen. Spetters vlogen om mijn oren en maakten kleine gaatjes in mijn kleding. ‘Ik zie het al, je kunt niet lassen,’ zei hij.        ‘Ik niet goed kunnen lassen? Man, ik heb jaren ervaring met het CO2 lassen. Als je me de kans had gegeven om de laskar goed af te stellen had ik je wat laten zien!’  Hij ging daar niet op in en verwittigde de bedrijfsleider. Ik kon vertrekken. Ik ging bij het arbeidsbureau mijn beklag doen. De arbeidsconsulent bekeek de vacature en zag dat de datum van drie maanden terug was en dus eigenlijk niet op het bord thuishoorde. Het bedrijf heeft niet laten weten dat ze door het te kort aan orders geen personeel nodig hadden.’  Ook Wim kreeg een teleurstelling te verwerken. Na veel teleurstellingen hadden ze de hoop opgegeven dat ze ooit werk zouden vinden. De UWV bracht uitkomst. Hoe?  Koop het boek!

 

advertentie
advertentie