Er zijn van die dagen dat de vrouw en ik, als het weer een beetje meezit, met de e-bike de polder in fietsen. Daarbij kun je op plekjes geraken waar de natuur nog min of meer de baas is. Hoewel het overal ruikt naar gier en de stront op de smetteloze velden menig wild gewas heeft uitgebannen, tref je dergelijke natuur nog hier en daar aan op, voor de maaimachine en de meststrooier onbereikbare, plekken langs plassen, sloten, vennen, meren en wielen en andere watertjes.
De oever is bezaaid met wildgroei vol kleur en geur. In deze watertjes, waarin nog waterplanten huizen, zwemt vaak één watervogel, een eend al dan niet met kuif, een hoen, twee zwanen of een verdwaalde gans. Veel meer dan één of hooguit twee tref je er zelden. ,,Als ik een eend was”, zeg ik dan tegen de vrouw, ,,dan ging ik hier wonen. Heerlijk,..
