Afbeelding
feuilleton

De familie Croon 9

9 april 2020 om 12:02 Column

Deel 1 van het feuilleton is hier terug te vinden. Deel 2 kun je hier lezen. Deel 3 is via deze link te bereiken. Deel 4 lees je hier. Het vijfde deel van het feuilleton is hier terug te vinden. Klik op deze link voor deel 6. Hier vind je deel 7 van dit feuilleton. En dit is de achtste aflevering.

door Jos Huibers

En terwijl hij naar beneden loopt, denkt hij heel even stiekem aan een film die hij laatst gezien heeft, waarin de stoere vader het gevaar tegemoet treedt, terwijl het gezin doodsbang bijeenkruipt in het huisje op de prairie.

Eikel is bij Anja op schoot gaan zitten. Dat doet hij weliswaar niet meer zo vaak, maar nog wel met een zekere regelmaat. En als het gebeurt, dan is Anja zich in toenemende mate bewust van de dubbele gevoelens die het oproept. Tezelfdertijd te troosten en getroost te worden. Nabijheid vermengd met een vaag besef van verlies. Wat lang zo vanzelf was en betekenis gaf, gaat langzaam voorbij. De kinderen worden groot, zij zoeken steeds vaker weerwoord in plaats van instemming en troost. Zij vond het altijd prettig om ze vast te houden, letterlijk en figuurlijk en zij moet zichzelf vaak forceren om ze los te laten. Zij vindt het moeilijk te ervaren, dat haar betekenis langzaam afneemt, steeds een beetje meer, bijna ongemerkt en dat het voorbeeld en de mening van anderen voor de kinderen steeds belangrijker wordt. De puberteit, denkt ze vaak, is veel minder een last voor het kind dan het probleem van de ouder om het afnemend belang te accepteren. 'Voor je het weet zijn ze groot en nemen ze niks meer van je aan', zei haar moeder vroeger vaak, 'dus geniet er nu maar van'. Toen had zij in die uitspraak vooral een stil verwijt aan haarzelf gehoord, omdat zij niet de dochter kon en wilde zijn, die haar moeder zich wenste, maar gaandeweg besefte ze dat haar moeder wellicht ook haar eigen verdriet over het ouder worden, het onvermijdelijke voorbijgaan van het leven, had willen duiden. De betekenis die je hebt als ouder van een jong, afhankelijk kind is misschien wel de grootste betekenis, die je in het leven kunt ervaren. En die betekenis is voorbijgaand, omdat elk kind ouder wordt. 'Als je kinderen uitvliegen, begint je ouderdom, de rest van je leven zoek je vergeefs naar een gelijksoortige betekenis.' Dat had een oom haar ooit gezegd, een oom die door de rest van de familie een beetje zonderling en zuur werd gevonden. Maar zij had hem altijd aardig gevonden en wijzer dan de meeste andere mensen die ze kende.

Ze schrikt op als de telefoon gaat. Het irritante belsignaal van Kees doorklieft de stilte. Hij heeft als belsignaal ooit een intro van een techno band gekozen. Terwijl hij nooit naar techno luistert.

'Hè, dat is de telefoon van papa', zegt Sara.

'Heeft hij zijn telefoon niet bij zich dan', zegt Anja verbaasd.

'Wat een eikel', zegt Eikel.

'En dat zeg jij', zegt Sara

'Neem maar op, misschien is hij het wel zelf', zegt Anja.

'Met Sara, op het toestel van Kees'.

'Nee, papa is er niet'. 'Het is oom Chris', roept zij gedempt de huiskamer in.

'Oom Chris, wat moet die dan?', zegt Anja.

'Chris?', roept oma. Zij is wakker geschrokken, nadat zij even was ingedommeld.

Ze spitsen allen verbaasd de oren. De meningen over oom Chris zijn verdeeld. Chris is de jongste broer van Anja, een enigszins vreemde eend in de ordentelijke familiebijt. Chris is alles waar 'te' voor staat, volgens Kees. Hij is te dik, heeft een te grote mond, is te grofgebekt en choquerend, hij provoceert. Hij is muzikant en fotograaf en verder van alles waarmee hij een beetje geld kan verdienen. Sara en Job vinden hem leuk. Chris is hun favoriete oom. Tijdens familiefeestjes deden ze altijd wedstrijdjes wie de hardste scheet kon laten en de hardste boer. Chris won altijd. Hij kan mooi zingen en speelt in verschillende bandjes. Dat is ook tof. Oma heeft een hekel aan oom Chris. 'Die man is verschrikkelijk, ik kan gewoon niet geloven dat jij een zus bent van die man', zegt ze bij elke gelegenheid dat zijn naam valt. Anja houdt van haar broer. 'Het is een ruwe bolster met een blanke pit, hij heeft een heel klein hartje', werpt ze oma altijd tegen, 'in de grond van de zaak is het een hele lieve jongen.'

'Sofie is bij hun', zegt Sara, 'ze is heel erg verdrietig. Hij komt haar naar huis brengen.'

'Wanneer, nu?'

'Ja natuurlijk, mam, wat dacht je dan? Morgen?'

'Komt die verschrikkelijke man hiernaartoe? Uitgerekend nu, nu ik op visite ben. Ik ben hier gekomen om jullie te zien, niet om die man tegen te komen.'

'Nou oma, doe niet zo raar, oom Chris is hartstikke leuk', zegt Sara.

'Hij heeft een klein hartje', zegt Job.

'Hij stinkt', zegt oma.

'Waarnaar dan?', zegt Sara.

'Naar alles wat smerig is, maar vooral naar bier en frikandellen'.

Daar moeten ze een beetje om lachen. Eerlijk is eerlijk, oom Chris houdt erg veel van frikandellen. En van bier.

'Maar waar is papa nou', zegt Anja.

'Geen idee. Hoe moet ik dat nou weten?'. Sara is opgelucht, Sofie is terecht.

Wordt vervolgd.

In principe bestaat dit feuilleton uit tien afleveringen. Morgen is dus het tiende en laatste deel gepland. Mocht u de belevenissen van de familie Croon nog wat langer willen volgen, laat me dit dan weten per mail (jos.huib@icloud.com) of sms/app (0652332052) Bij voldoende belangstelling ga ik nog even door.

advertentie
advertentie