Stroomstoring

Afgelopen week werd er bij ons in en om het huis geklust. Serieus geklust welteverstaan, met de bijbehorende indrukwekkende elektrische apparaten. Omdat een groot deel van het kluswerk buiten plaatsvond, waren onze buren getuige van al deze nijvere arbeid. Tot plots op vrijdagochtend het werk stil kwam te liggen. Stroomstoring! Natuurlijk werden er al gauw (flauwe) grappen gemaakt door onze buren: ‘Buurman, wat heb je nu gedaan? Heel Gorinchem zit zonder stroom’ of ‘Jullie zijn lekker bezig met dat geklus, de stoppen zijn overal doorgeslagen. Bedankt he!’

Gelukkig gingen de ‘beschuldigen’ gepaard met een vrolijke glimlach en een vette knipoog. En zo zorgden de stroomstoring én de flauwe grappen voor verbinding in de straat. Nooit eerder sprak ik zoveel buren als op die vrijdagochtend. We deelden hetzelfde leed, wisselden anekdotes uit en grapten samen over de pubers die ontdekten dat de WiFi het ook niet doet als er geen stroom is. Kortom, er was echt en oprecht contact; best gezellig eigenlijk.

OUDE JUEGDLIEFDE Het zal jullie niets verbazen als ik zeg dat ik die oprechtheid op de sociale media mis. Natuurlijk, het is de perfecte plek om te kijken wat er met die oude jeugdliefde is gebeurd of om contact te leggen met vrienden van vroeger. Je kunt er met ‘de hele wereld’ delen dat de nieuwe keuken eindelijk geplaatst is en als je jarig bent krijgen al je ‘vrienden’ een reminder wat weer zorgt voor een berg felicitaties. Bij positief nieuws over jubilarissen, plaatselijke helden of schattige dieren zijn de ‘duimpjes omhoog’ niet aan te slepen. De ene attente reactie volgt op de andere. Op zulke momenten doet het medium Facebook de toevoeging sociaal zeker eer aan.

Maar helaas kent de sociale media ook een heel andere kant. Want sommige mensen lijken op social media te veranderen in norsige figuren die alles beter lijken te weten. Vooral facebookberichten over corona, de Tweede Kamer of de politie lijken het slechtste in de facebookende mens naar boven te halen.

‘GRAPJE’ Natuurlijk besef ik dat het negen van de tien keer helemaal zo slecht niet bedoeld is. Soms proberen mensen bijvoorbeeld gewoon grappig te zijn, maar worden ze verkeerd begrepen. Voor je het weet beland je met jouw onhandige geplaatste ‘grapje’ in een discussie over ‘slapende schapen’ of moederharten. In tegenstelling tot de grappen van mijn buren gaan berichten op social media namelijk niet gepaard met een vrolijke glimlach of een vette knipoog. En zo kan een grapje, ondanks de vele emoticons die je aan je bericht kan toevoegen, ineens heel verkeerd worden opgevat.

Daarnaast denk ik dat het voor een flink aantal ‘reaguurders’ vooral een sport is geworden om zo onbehoorlijk mogelijk te reageren onder het mom van: dit is mijn mening en ik mag zeggen wat ik ervan vind. Deze groep is helemaal niet uit op discussie. Die willen lekker ‘anoniem’ hun totaal ongefundeerde mening uiten. Zij zijn niet op zoek naar verbinding, maar willen vooral vanuit hun eigen bubbel schreeuwen naar iedereen daarbuiten.

Mirjam de Swart