Kijk, als je woont in het oosten van Groningen, in een dorp in de Achterhoek of op het platteland van Limburg, dan neem je voor lief dat je bij spoedeisende medische kwesties een eindje moet rijden of gereden moet worden, maar als je je sinds jaar en dag relatief veilig waant op snel bereisbare afstand van de SEH van een van de beste ziekenhuizen van Nederland, dan slaat de bange schrik zich om menig hart, als het voornemen opduikt deze SEH te sluiten. Dan duiken op elke hoek getuigenissen op over maagbloedingen, darmbezwaren en andere spoedeisende kwalen, die men wist te overleven louter dankzij een snelle rit naar de naburige SEH. Dus nu in Gorinchem het voortbestaan van de SEH van het Beatrix-ziekenhuis ten tweeden male ter discussie staat, worden wij Gorcumers wederom aangemoedigd om een positie te ondertekenen, met als doel, dat dit voornemen in de Tweede Kamer aan de orde wordt gesteld. De eerste keer heb ik ook getekend. Je zou immers maar met iets hogelijk spoedeisends op brancard liggen en 50 minuten in de file staan onderweg naar Dordrecht.
De tweede en vooralsnog laatste keer begon ik toch te aarzelen. Stel nou, dacht ik, dat ze overal, waar een SEH gesloten dreigt te worden, met dergelijke petities gaan jongleren en stel nou dat de Tweede Kamer een streep zet door alle voorgenomen sluitingen, dan sneeft er weer een poging om de hoog kwalitatieve Zorg in Nederland enigszins betaalbaar te houden. Ik heb meer dan veertig jaar in de..
