Met Eva, Attie en Marjo had ik in de afgelopen jaren een uitgebreid interview, dus als u deze krant een beetje gevolgd heeft, dan hebt u toch een aardig beeld van het gros der actuele wethouderskandidaten van onze, thans door toeristenhordes overlopen, stad. Ook met de burgemeester Reinie, mevrouw Melissant zeg maar, had ik al herhaaldelijk afspraak voor gesprek, maar dat werd en wordt steeds afgezegd of uitgesteld, hoe gaarne ik haar ook nader aan u, de lezende Gorcumer, zou willen voorstellen. Zij is steeds te druk of het moment is niet geschikt of ‘de secretaresse zal je binnenkort bellen.’ Ook met drie van de vier voorgaande en thans nog zittende wethouders - demissionair of gewoon in afwachting? - had ik ruim voor hun aantreden een gesprek, dus je kunt wel zeggen, dat ik een goede neus heb voor aanstormend wethouderstalent. Als je goed kijkt en snuift, dan kun je de wethoudersambitie namelijk zien en ruiken. Zo sprak ik ook een aantal trappelende kandidaten, die dolgraag zouden willen, maar nu dus buiten de wethoudersboot (dreigen te) vallen, maar die ooit, in de toekomst, wat die politiek ook brengen mogen, hun kans zullen grijpen. De twee mannen, die thans kandidaat zijn, Fatih en Marius, heb ik nooit in levenden lijve gezien, dus ik weet ook niet hoe zij ruiken. Zij torsen ook het grote nadeel dat zij man zijn en bovendien niet homoseksueel of tot man getransformeerd. Althans, voor zover mij bekend. We leven immers in de eeuw van de vrouw. Aan alle zijden lopen de vrouwen de mannen voorbij en zelfs in de van oudsher mannenberoepen, als voetballer, kraanmachinist, scheidsrechter, manager of CEO zijn het vooral de vrouwen die uitblinken.
Ik spreek nog steeds ouderwetse mannen, die het maar niks vinden, dat in een volgend College, vrouwen in de meerderheid zijn, maar ik vind het goed, een goede zaak.
