Vanaf de Wal: Qatar

Voor het eerst in jaren ging het aan onze verjaardagstafel over voetbal. De dochters zijn niet geïnteresseerd in deze “malle sport, waarin al die getatoeëerde, ijdele multimiljonairs doen alsof ze godenzonen zijn” en ook de schoonzonen talen naar andere zaken dan “een beetje tegen een bal schoppen”. Maar nu er een wereldkampioenschap in Qatar plaatsvindt, geraken de opstandige tongen los.

Het is immers een schande, dat het WK plaatsvindt in dat land, vinden de dochters gedrieën. ,,Je spreekt het uit als Kat-tar en niet als Kwa-tar”, verbetert de schoonzoon, die het langst in de familie is, een van de dochters, wijs. ,,Nou dan nog”, zegt deze verontwaardigd, ,,weet je wel wat een corrupt land dat is, dat er bijna alleen maar arbeidsmigranten werken onder erbarmelijke omstandigheden, als een soort slaven, die nauwelijks betaald krijgen en bij bosjes doodvallen uit veel te hoge steigers.”

Het is veel kleiner dan Nederland, maar er zit toevallig heel veel olie onder, dus ze hebben heel veel geld om mensen om te kopen

,,En het is een landje van niks”, zegt de dochter, die zich verbonden heeft aan de zich wijs wanende schoonzoon, ,,het is veel kleiner dan Nederland, maar er zit toevallig heel veel olie onder, dus ze hebben heel veel geld om mensen om te kopen. Alleen daarom gaan ze ballen in die hitte.”

,,Ja, daar krijgt niemand de kans om moeilijk te doen over die olie, zoals bij ons de Groningers over dat gas”, zegt de schoonzoon nummer twee, een homo economicus pur sang, wier uitspraken bij de dochters regelmatig aanleiding zijn voor gefronste wenkbrauwen.

,,We hebben het nu niet over gasvelden”, zegt zijn vriendin, onze dochter, een beetje streng.

,,Het is daar trouwens één grote zandvlakte”, zegt de derde dochter, die zich danig heeft verdiept, ,,met een paar stadions. Meer is het niet.”

,,Maar ik ga er dan ook niet naar toe en ik ga er ook niet naar kijken op televisie”, roepen de mannen eenstemmig. Hetgeen voor hen geen moeite is, omdat zij nooit naar voetbal kijken, tenzij het in een carnavaleske entourage op een groot scherm getoond wordt op een plein met bierkramen. Twee van de drie zijn ook vooral vegetariër respectievelijk veganist, omdat zij nooit van vlees of vis gehouden hebben en dol zijn op groente.

,,Maar ik vind dat hele gedoe wel een beetje hypocriet”, zegt de bedachtzame dochter, ,,al die mensen en journalisten, die nu opeens zoveel drukte maken, lopen wel in dure merkkleding die in Bangladesh en dergelijke lagelonenlanden onder vreselijke omstandigheden voor een habbekrats in elkaar zijn genaaid. Weet je hoeveel doden daar elk jaar weer vallen?”

,,En wat dacht je van die iPhones, waarmee ze trots lopen te zwaaien en te bellen”, zegt dochter twee, ,,die worden allemaal gemaakt in China en Taiwan. De mensen in die fabrieken moeten zeven dagen per week 14 uur per dag staand werken voor minder dan 250 euro per maand. Weet je dat in die fabrieken elk jaar honderden mensen zelfmoord plegen. Dat doen ze heus niet omdat ze het zo naar hun zin hebben. De mensen die zo’n toestel maken, krijgen maar 1 procent van de winkelprijs!”

,,Maar ja, je kunt als journalist moeilijk in je blote kont naar Kat-tar”, zegt de oudste schoonzoon schuchter, terwijl hij zijn iPhone wegmoffelt. De homo economicus houdt angstvallig zijn hand voor het merkje op zijn dure polo met lange mouwen, terwijl hij mompelt, dat hij blij is dat hij überhaupt niet van voetballen houdt, omdat het alleen nog maar om het geld draait.

,,Überhaupt, dat vind ik zo’n lelijk woord”, klaagt dochter drie

,,En wat dacht je van al die kerken, waar jij tijdens vakanties altijd binnen wil kijken”, zegt dochter twee gretig, ,,je wil niet weten hoeveel mensen daar naar beneden zijn gekletterd, terwijl ze die veel te hoge koepels vol engelen aan het schilderen waren.”

,,Tja, maar dan kan je niks meer doen en nergens heen”, mompelt hij.

,,Als je dan per se naar voetballen wil kijken, kun je maar beter naar Unitas gaan, of naar SVW of desnoods naar GJS”, zegt de vrouw, zoals altijd de wijste.

,,Of naar Feyenoord natuurlijk, of naar het dameshandbalteam”, zeg ik

,,Waarom nou weer dames, mannen handballen ook”, zegt de jongste.

,,Jongens, eet smakelijk”, zegt de vrouw. En met jongens bedoelt ze ook de meisjes.

Jos Huibers

jos.huib@icloud.com