Mijn tante Corine - inmiddels 102 jaar - is ernstig ontstemd. Wij noemden haar altijd Corretje, maar sinds zij in een Haags verpleeghuis is opgenomen, wenst zij Corine genoemd te worden. Dat vindt zij deftiger en zij wil graag, dat de mensen van het verpleeghuis haar als een deftige dame zien, een deftige Haagse dame. Maar zij is dus ontstemd, vanwege het feit, dat het de Koning opnieuw niet behaagd heeft haar met een lintje te belonen voor al het vrijwilligerswerk, dat zij in de loop van haar lange leven gedaan heeft.
,,Dit was toch echt de laatste kans”, zegt zij boos, ,,nog even en ik zal toch echt gaan hemelen en dan is het te laat.” Aan haar verdiensten voor de samenleving kan het niet liggen, zegt zij, maar “het ontbreekt haar aan een geschikt netwerk, dat bereid is haar met overtuiging aan te bevelen”.
