Dol op je dier: Louis en Truus, een bijzonder paar in de Gildenwijk

GORINCHEM Naar aanleiding van onze oproep Dol op je dier schreef Jacq Zinken het volgende:

In de Gildenwijk, in het parkje tussen de Binnenhof en de Gildenhof, leeft een gemoedelijk ganzenpaar. Zij zijn de enige overlevenden van de groep gakkers die hier vorig jaar plotseling verscheen, mogelijk op zoek naar een schuilplaats tegen de vogelgriep, die toen als een coronagolf over de dierenwereld trok. Helaas was dat tevergeefs. Binnen enkele maanden voerde de dierenambulance de ene na de andere gedesoriënteerde gans af, en toen de kruitdampen van de griepoorlog opgetrokken waren, bleven deze twee over: een stralend wit exemplaar en een onopvallend grauwe gans, die toch de aandacht op zich wist te vestigen door zich welhaast komisch trekkepotend voort te bewegen. Na korte tijd hadden de twee zich bij de nieuwe werkelijkheid neergelegd: ze vormden een paar.

Het gedwongen huwelijk heeft zich in de loop van dit jaar gunstig ontwikkeld. Sterker nog: de twee zijn nu onafscheidelijk. Dat bleek al gauw toen we zagen dat zich een bijzonder ritueel ging voordoen. De witte gans ontwikkelde de gewoonte zichzelf te gaan bekijken in een raam van de Gildenhof, dat kennelijk als spiegel diende. De grauwe gans nestelde zich dan een of twee meter daarvoor, en wachtte geduldig een kwartier of een half uur tot de witte zich van zijn evenbeeld los kon maken. De mate van ijdelheid van de ene en de mildheid waarmee de andere daarmee omging deden onvermijdelijk denken aan een beroemd Nederlands mensenpaar. Daarop doopten we de witte Louis en de grauwe Truus.

Louis en Truus zijn nu niet alleen onverbrekelijk met elkaar verbonden, maar ook met het parkje rond de vijver. ’s Ochtend vroeg, wanneer Truus mogelijk wat al te lang met haar ochtendtoilet bezig is, kan de klaagroep van Louis ons nog wel eens wakker schudden. Maar als we dan verstoord uit het raam kijken, tovert de aandoenlijke manier waarop de twee elkaar vinden toch al gauw weer een glimlach op ons gezicht. En tijdens ons ontbijt zien we hoe de twee hún kostje bij elkaar scharrelen: ze kijken verlangend op naar de balkons van de Gildenhof, waarvan inderdaad het brood dan als manna op hen neerdaalt. Of ze haasten zich naar het wandelpad, waar een meelevende buurtgenoot zijn of haar zakken met voedsel ledigt. Dan is Louis er als de kippen bij en hinkepinkt Truus er verrassend snel achteraan.

Intussen horen Louis en Truus bij ons parkje zoals in de oudheid de ganzen bij het Capitool in Rome. Al zijn ze hier wél eerder snaaks dan waaks. Toch zou ik er voor voelen die twee voor hun positieve bijdrage aan het leefklimaat in de Gildenwijk ooit nog eens tot eerste ereganzen van onze stad te benoemen. Ze hebben die Gouden Ganzenveer beslist verdiend!

Jacq Zinken, Werelddierendag 2022