Matthëus Passion

Ingezonden: Ontroerende Matthäus Passion

De jaarlijkse uitvoering van de Matthäus Passion in De Grote Kerk van Gorinchem was er wederom een van het hoogste niveau. Veel bekende gezichten op het podium. Natuurlijk de Christelijke Oratoriumverenigingen Gorkum en Excelsior uit Huizen, de jongens van het Sacramentskoor uit Breda en het Barokorkest Florilegium Musicum. Dit alles onder de bezielende leiding van Toon de Graaf.

Ook bij de solisten waren bekende stemmen zoals Gerben Houba als evangelist, Peter Vos, tenor, Ronald Dijkstra de Christuspartij en Willem de Vries bas. De sopraan en alt waren nieuw voor de vaste bezoekers.

Toon de Graaf had al snel de toon gezet. De opening was statig en in een mooi tempo. Alles klopte en was in balans. Wennen was de stem van de alt Martine Straesser. Voorop gesteld dat ze zonder meer zuiver zong, maar de vibratie in haar stem past minder in de barokmuziek. In het laag miste ze iets in het volume. Hier miste ik Margareth Beunders, of een countertenor die we enkele jaren geleden mochten horen.

Een bijzondere verschijning was de sopraan Lauren Armishaw. Wat een schitterende stem wat een dictie en een strakheid die te vergelijken is met Emma Kirkby. In het duet met de alt was ze zo sterk dat de kleine minpuntjes van haar volkomen in het niet vielen. Maar ook de vaste gasten waren zeer op dreef. De evangelist zong alles perfect aan elkaar en de mooi diepe stem van de Christus stond als een kerk. En dan nog het uitstekende orkest. De snaterende hobo'amore, fagotten en fluiten. Strijkers die de materie meester zijn en zichtbaar en hoorbaar met liefde spelen. Het continuo met een onderbezetting van het kistorgel waardoor de orgelist twee partituren moet spelen. Kortom een genot om dit weer bij te wonen. De tijd vliegt voorbij.

Natuurlijk, het zijn beroeps muzikanten en je mag dan ook iets verwachten. Maar zij maakten het helemaal waar. Anders dan de koren die allemaal uit goedwillende amateurs bestaan. Eigenlijk is hun prestatie nog groter. Ze doen niet onder voor de beroeps en staan allemaal hun mannetje en vrouwtje. Groot respect voor alle deelnemers en organisatie.

Het grootste hoogtepunt was de sopraan met Aus liebe will mein Heiland sterben. Muisstil waren de ruim 600 toehoorders. Nooit heb ik deze aria zo mooi gehoord. Zeer indrukwekkend. Gelukkig ging er op dat moment niet een van de voetenbankjes van de kerk om. Dit is wel een hinderlijk verschijnsel van de kerkbanken. Wel zes keer een knal en niet bevordelijk voor de concentratie. Maar dat terzijde.

Dit keer mocht ik drie maal de complete uitvoering van de Matthäus Passion horen. De eerste onder leiding van Ton Koopman, de tweede met Jos Veldhoven en tot slot Toon de Graaf. Even het radio 4 programma nadoen met 'Diskotabel'. Koopman is een begrip, maar was niet in staat om het concertgebouw orkest in de baroksfeer te krijgen. Jos van Veldhoven was mooier. Maar waarom hij voor zes jongetjes koos. (3 per koor) is niet te volgen. Wel mooi om een clavecimbel bij het continuo te betrekken. Dus… zonder te chauvinistisch te zijn is het Gorinchem waar het echt gebeurd.

Boudewijn Verhoef