Lichaam overleden Panos Apostolidis snel naar Nederland

GORINCHEM Het lichaam van de overleden oud-Gorcumer Panos Apostolidis (45) wordt in de komende dagen van Frankrijk naar Nederland gebracht. Het is de bedoeling dat de voormalige journalist in Gorinchem zijn laatste rustplaats krijgt. Ondertussen loopt de crowdfundingactie van de familie gewoon door; de teller staat inmiddels op bijna 11.000 euro.

door Alex Monster

Apostolidis was in Gorinchem geen onbekende. Hij werkte enkele jaren als journalist, onder andere voor deze krant. Inwoners kennen hem wellicht ook van restaurant Kris Kras (op de plek van het huidige restaurant ‘t Oude Stadthuys, AM), waar hij enkele jaren als kok werkte. De laatste jaren van zijn leven verbleef hij in Frankrijk. ,,Panos had het van jongs af aan niet makkelijk”, vertelt zijn broer Jan. ,,Een kleine tien jaar geleden vertrok hij samen met een vriend op de fiets naar Frankrijk. Zijn vriend keerde halverwege om, maar Panos zette door. Dat klinkt heel gek, maar het is echt waar. Mijn broer had het in die tijd erg moeilijk en wilde weg uit Nederland. Hij zocht een uitvlucht. In zijn eentje ging hij het avontuur in Frankrijk aan, totaal niet te weten wat hem te wachten stond.”

Met vallen en opstaan wist de oud-Gorcumer een nieuw leven op te bouwen. ,,Altijd weer opstaan, wat er ook gebeurde. Zo stond Panos in het leven. In Frankrijk leerde hij veel nieuwe mensen kennen en ging hij aan de slag als kok. Hij leerde zoveel en had zoveel passie voor het koken.” Toch ging het hem ook in Frankrijk niet altijd voor de wind. ,,Ook daar raakte hij zijn baan kwijt, maar hij ging dan andere mensen helpen of deed vrijwilligerswerk. Vlak voor de coronacrisis wilde hij zich weer permanent in Nederland vestigen, maar de procedure was ingewikkeld en tijdrovend. Panos keerde daarom terug naar Frankrijk. Hij streek neer in de buurt van Bordeaux.”

Op 24 november kregen familie en vrienden het afschuwelijke bericht dat Apostolidis dood was aangetroffen in zijn bed. Broer Jan en moeder Joyce: ,,We hebben geen idee waardoor hij is overleden. Panos was gezond.” Ook de Franse politie zette vraagtekens bij de plotselinge dood van Apostolidis en startte een onderzoek. Dat onderzoek is inmiddels afgerond, maar de nabestaanden tastten nog in het duister over de doodsoorzaak. Jan: ,,De ambassade heeft me verteld dat het wel een half jaar tot een jaar kan duren voordat wij het officiële onderzoeksrapport in handen hebben. We moeten geduld hebben.”

De familie zette ondertussen alles op alles om Apostolidis’ lichaam naar Nederland te halen. ,,Door het plotselinge overlijden van Panos belandden we in een nachtmerrie. Die nachtmerrie werd alleen maar groter, toen bleek dat er veel geld nodig is om je dierbare naar Nederland te repatriëren. Gelukkig hebben we al bijna 11.000 euro binnengehaald met een online crowdfundingsactie. In eerste instantie dachten we 12.000 euro nodig te hebben, maar helaas zijn de reeële kosten hoger. We hebben dus meer geld nodig.”

Waar de crowdfundingsactie spoedig verloopt, kon dat niet gezegd worden over de repatriëring van de overledene. Jan Apostolidis: ,,Er was veel gesteggel over de vraag of Panos een Nederlander of een Fransman was. Het was onduidelijk omdat hij aan het begin van het jaar bezig was om terug naar Nederland te komen. Hij stond hier dus nog genoteerd in de basisadministratie. Dit proces kostte tijd. Ook moest uitgezocht worden of Panos toch niet ergens verzekerd was. Helaas konden we niet meer op die uitslag wachten, want volgens de Franse wet moet Panos binnen afzienbare tijd begraven worden. Er was zo’n twijfel ineens, of hij nog wel kon komen. Gelukkig hebben we hulp gekregen van een gespecialiseerd bedrijf en daardoor is het gelukt. We hopen dat Panos dinsdag of woensdag in Gorinchem is.”

De donaties van de crowdfundingsactie worden gebruikt om Apostolidis een mooi en waardig afscheid te geven. Jan en Joyce: ,,Onze lieve avontuurlijke zoon en broer heeft altijd moeten overleven en probeerde er altijd iets van te maken. Stond ondanks zijn niet altijd makkelijke leven voor iedereen klaar. Elke bijdrage, groot of klein, zou zoveel voor ons betekenen.” Zij vervolgen: ,,Panos was een echte vrijbuiter en levensgenieter. Hij kon van de kleine dingen in het leven genieten. Panos heeft ondanks de vele lieve mensen om hem heen nooit beseft hoe geliefd hij was. Hij verdient een waardig afscheid.”