Afbeelding
Fleur van Benten

#WijzijnGorinchem: Bas Muller (63) – Vrijwilliger Speeltuinvereniging Lingewijk & medewerker Da Vinci College

31 januari 2022 om 09:18 Mensen

GORINCHEM In de rubriek #WijzijnGorinchem zetten we eens in de twee weken een echte Gorinchemer in de spotlight. Want wie wonen er eigenlijk allemaal in Gorinchem? En wat zijn hun verhalen? Deze week: Bas Muller (63) – Vrijwilliger bij Speeltuinvereniging Lingewijk & facilitair medewerker bij Da Vinci College

door Fleur van Benten

,,Ik ben op mijn veertiende bij de vereniging gekomen, dus ik ben al ongeveer 49 jaar vrijwilliger. Het onderhoud is toch wel een dagtaak, meer werk dan je denkt. In mijn jeugdjaren was ik er bijna elke avond, maar toen mijn kinderen geboren werden, zei mijn vrouw: “Je hebt ook een gezin, he!” Daar had ze ook gelijk in dus toen ben ik het langzaam een beetje af gaan bouwen. 

Zelf heb ik hier heel mijn jeugd rondgelopen. Een schitterende tijd: spelen, hutten bouwen, altijd buiten. Het sociale leven was vroeger in een wijk veel complexer. Iedereen kende iedereen, daardoor was het een heel sociale gemeenschap. In de loop der jaren is dat veranderd. Vroeger had je in het verenigingsleven heel veel: wandelen, voetballen, toneel, knutselen, noem maar op. Het was altijd vol en er was altijd iets te doen. 

Het is uitzonderlijk dat we hier nog een speeltuinvereniging hebben

Het is uitzonderlijk dat we hier nog een speeltuinvereniging hebben, midden in de wijk, waar kinderen kunnen spelen. Want ik blijf erbij: het begint allemaal met spelen. Je leert vallen en opstaan. Dat is zó belangrijk. Met spelen maak je de meeste vrienden en vriendinnen, dat is ook goed: die kenniskring uitbreiden. 

Dat we zonder subsidie de broek op weten te houden, is toch een grote kunst. We verdienen geld met het ophalen van oud papier, de baromzet en het verhuren van het clubhuis aan de kerk. De vaste lasten lopen gewoon door. Gelukkig zijn de leden nu ook weer in de groei, jonge gezinnen melden zich aan, omdat er weer meer gebouwd wordt in de wijk. 

Naast de vereniging ben ik ook heel trots op mijn kinderen en zussen. Toen mijn vrouw overleed, ben ik door hen erg goed opgevangen. Ik heb er al heel veel over gepraat, maar het blijft moeilijk. Dat ze zo goed voor me zorgen, daar ben ik trots op. En op mijn kleinkinderen, ik ben pas weer opa geworden.”

Afbeelding
advertentie
advertentie