Afbeelding
Shutterstock
FEUILLETON

De familie Croon 2

27 maart 2020 om 08:20 Overig

Deel 1 gemist? Je leest het eerste deel van dit feuilleton hier

Sofie springt op. 'Dat is Joris, ik doe wel even open'. 'Geen sprake van', roept Kees, 'ik wil die jongen hier nu niet hebben. Absoluut niet.' 'Waarom niet?', protesteert Sara, solidair met haar oudere zus. Anja zucht.

'Zal ik even opendoen', zegt het eikeltje, dat dus eigenlijk Job heet, maar door zijn zussen doorgaans Eikeltje genoemd wordt. Alleen bij officiële gelegenheden zeggen ze Job en als ze bij oma zijn. Oma vindt het maar niks dat de meisjes Job Eikeltje noemen en zij corrigeert de meisjes consequent als zij zich bij oma vergissen. Vader Kees heeft het verzet na verloop van tijd opgegeven, ook omdat Job zelf geen enkel bezwaar heeft tegen de naam Eikeltje. Hij vindt het eigenlijk wel grappig. Hooguit zegt hij de laatste tijd wel eens: 'Ik heet geen Eikeltje, ik heet Eikel'. Daar moet hij zelf dan een beetje om lachen.

'Nee', zegt Kees, 'ik doe open'. En hij staat op. 'En als dat Joris is, dan stuur ik hem linea recta naar huis. Hij komt er niet in. Voorlopig niet in ieder geval'. En hij beent doelbewust de kamer uit.

'Wat heeft die man', moppert Sofie, 'hoezo mag Joris opeens niet meer binnen. Waar slaat dat op?' 'Dat weet je best, Sofie, vanwege Corona', zegt Anja, 'die jongen loopt de halve dag buiten rond, die kan van alles oplopen. En je weet, dat je vader voorzichtig wil zijn. Die regels zijn er niet voor niks.'

'Ik vind het stom, echt belachelijk. Ik ben de enige van de hele klas, die de hele dag binnen moet blijven'. Sara valt haar bij. 'Ik stuur hem linea recta naar huis', bouwt zij haar vader na. 'Hij altijd met zijn linea recta. Ik vind dat zo irritant.' 'Daar heeft hij trouwens toch niks mee te maken of Joris naar huis gaat of niet', beaamt Sofie. 'Joris heeft zelf ouders en die zijn niet zo bekrompen als papa Kees'. Het 'papa Kees' spreekt zij op een spottende manier uit. Heel anders dan vroeger, toen zij er trots op was, dat zij haar vader papa Kees mocht noemen. Andere kinderen zeiden gewoon papa, maar zij zeiden papa Kees. Kees had het zelf voorgesteld. Hij stond erop. 'Alle vaders heten papa en ik heet papa Kees. Ik druk daarmee uit, dat ik een moderne vader wil zijn, die op de eerste plaats een vriend is van zijn kinderen'. Maar toen waren ze nog klein. Anja vindt het prima als ze gewoon mama zeggen. Mamma en papa Kees. Soms vonden andere kinderen dat een beetje gek. Vijf jaar geleden op de camping hadden kinderen haar gevraagd of ze dan ook nog een andere papa had. 'Nee natuurlijk niet', had ze geantwoord, waarna de kinderen verbaasd alleen maar 'Oh' hadden gezegd.

Ze horen dat Kees de deur nogal hard dichtslaat. Harder dan anders, zo klinkt het in ieder geval. Hij lijkt ook wat harder te stampen op de trap naar boven. 'Zo', zegt hij alleen maar bij het binnenkomen en hij wrijft tevreden in zijn handen. Ze kijken hem allemaal verwachtingsvol aan, maar Kees doet net of hij dat niet ziet. Hij doet nadrukkelijk alsof er niks gebeurd is.

'Wat heb je gezegd', vraagt Sofie geërgerd.

'Gewoon, dat hij er niet in komt. Dat wij ons hier wél aan de regels houden. En dat hij maar beter naar huis kan gaan. En als die het niet voor zichzelf doet, dan..'

'... voor anderen in de samenleving', Sara.

'... voor de ouderen, de zieken en de zwakkeren', dat is Eikel.

'Hou je brutale mond', zegt Kees

'Dat zeg jij toch ook altijd', riposteert Eikel. De meisjes kijken verbaasd bewonderend naar hem. 'Daar heb je een punt, Job', zegt Sara.

'Nou, dan ga ik wel naar hem', zegt Sofie, terwijl ze haar Macbook dichtklapt.

'Geen sprake van', roept Kees.

'Jongens, laten we een spelletje doen, monopoly, net als gisteren', Anja.

'Doe maar lekker een spelletje met papa Kees', zegt Sofie, terwijl zij op weg naar de deur het papa Kees met haar vingers in de lucht van aanhalingstekens voorziet.

'Oh nee', zegt Kees en hij staat op.

Wordt vervolgd

door Jos Huibers

advertentie
advertentie