De familie Croon 7

Deel 1 van het feuilleton is hier terug te vinden. Deel 2 kun je hier lezen. Deel 3 is via deze link te bereiken. Deel 4 lees je hier. Het vijfde deel van het feuilleton is hier terug te vinden. Klik op deze link voor deel 6.

door Jos Huibers

Sofie staat op, pakt het riempje en loopt met Wout naar beneden. Anja kijkt vertwijfeld naar Kees. Deze haalt zowel zijn schouders als zijn wenkbrauwen op.

'Ik zou wel een kopje koffie lusten', ordonneert oma.

Met een zucht staat Anja op om de koffie klaar te maken. Van koffie zetten is geen sprake meer, sinds ze beschikken over een Jura koffieautomaat. Met verse bonen en opschuimmelk. Een jaar geleden kwam Kees er glunderend en ongevraagd mee aanzetten. Als cadeautje voor haar. Het maken van koffie, evenals het bereiden en opdienen van vrijwel alle andere dranken en spijzen is gaandeweg de jaren ongemerkt een vaste taak van Anja geworden. Alleen in het begin van hun huwelijk stond Kees nog wel eens in de keuken, waar hij dan met veel misbaar een maaltijd klaar maakte. Gehuld in een door hemzelf gekochte lichtblauwe schort, met de opdruk 'I'm the man'. Graag vertelde hij vrienden en bekenden, dat Anja en hij het huishouden samendeden. 'We zijn een modern stel', zei hij dan. Maar hij was er al snel mee opgehouden. 'Jij bent daar veel beter in', zei hij steeds vaker en 'Ik heb weer andere kwaliteiten'.

'Je hebt toch wel gewone koffiemelk', roept oma in de richting van de open keuken. 'Nee helaas niet, moeder, we hadden ook niet op u gerekend', verontschuldigt Anja zich. 'Je was natuurlijk ook bepaald niet uitgenodigd', pruilt Kees. Hij verwijt zichzelf dat hij niet verder komt dan pruilen en pruttelen. Graag zou hij zijn moeder resoluut bij kop en kont pakken en naar huis dirigeren, maar hij weet dat hij bij lange na niet tegen haar is opgewassen. Haar wil was altijd wet geweest. Ook zijn vader had onder haar juk geleden. 'Die goede man is niet voor niks voortijdig afgezwaaid', zei hij vaak. Zijn vader was maar 72 geworden. Gestorven aan een aneurysma, terwijl hij op de volkstuin aan het werk was. De tuin, waar hij vaak hele dagen doorbracht. 'Om het huis te ontvluchten', zei Kees vaak bitter.

'Doe dan maar een beetje veel van dat melkschuim', zegt oma, 'Hoe noemen jullie dat ook weer?'

'Cappuccino, oma', zegt Sara.

'O ja, de naam is heel gewichtig, maar het smaakt helemaal nergens naar'.

'Oma, je moet niet zo mopperen, dat is niet leuk voor mama. En cappuccino is hartstikke lekker. Beter dan die ouderwetse filterkoffie, die we bij jou altijd krijgen.'

Anja en Kees zijn altijd weer verbaasd wat Sara zich durft te permitteren ten opzichte van haar oma. Waar zij haar nog altijd eerbiedig met U aanspreken, zegt Sara al van meet af je en jou. En oma vindt het best.

'Nou, we moeten het er maar mee doen. Zit er suiker in?'

'Ja, twee klontjes'.

'Waar blijft Sofie toch', vraagt Kees zich hardop af. Hij heeft al een paar keer onrustig op zijn horloge gekeken. Ze is al bijna een half uur weg, terwijl ze anders hooguit een kwartiertje met het beest loopt. Hooguit een half jaar had de gezamenlijke vreugde na de aanschaf van pup Wout geduurd, maar weldra was de vreugde geluwd en de bereidheid om het beest uit te laten afgenomen. Ook dit was een vaste taak van Anja geworden. Kees deed alleen nog het laatste rondje voor het slapengaan. Als het donker was, kon niemand hem zien. Hij schaamde zich een beetje voor Wout, vond het bij nader inzien toch meer een vrouwenhondje. Iets wat Anja dan weer onzin vond. 'Jij wilde toch met alle geweld een hond', zei ze dan. 'Ik wilde een Stafford'. 'Dit was het compromis, Kees, je was het er helemaal mee eens.'

'Ik kijk wel even waar ze blijft', zegt Job.

'Kijk je uit op de trap', roept Anja hem na.

'Laat die jongen toch', zegt oma

'Bemoeit u zich er nou eens niet mee', zegt Kees.

Dan horen ze Job roepen. 'Sofie... Sofie, waar ben je nou?'

Als hij naar boven komt, met Wout aan de riem, weten ze al wat er komen gaat.

'Sofie is er niet. Wout zat met zijn riem aan de knop van de voordeur. Sofie is nergens'.

'Weet je het zeker?'

'In geen velden of wegen'.

'Die is natuurlijk naar Joris', zegt Sara.

'Potverdomme', vloekt Kees.

'Zeg, let op je woorden', zegt oma.

Wordt vervolgd.