Afbeelding
Michal Jarmoluk / Pixabay
feuilleton

De familie Croon 10

10 april 2020 om 12:02 Column

Deel negen van dit feuilleton vind je hier. Hier zijn ook de links naar alle voorgaande afleveringen terug te vinden.

Door Jos Huibers

'Maar waar is papa nou', zegt Anja.

'Geen idee. Hoe moet ik dat nou weten?'. Sara is opgelucht, Sofie is terecht.

'Ze zijn met de fiets', zegt Job. Hij heeft zijn positie bij het raam weer ingenomen. 'Sofie zit achterop'. Even later stapt Sofie aarzelend de kamer binnen. Het gezicht behuild, de ogen rood gewreven, de mascara uitgelopen en slordig weggeveegd. Anja staat op en worstelt even met de vraag hoe te reageren. Moet zij intuïtief haar gevoel volgen en haar dochter in de armen sluiten of moet zij dit juist niet doen, ze waren immers boos op haar. Ze omhelst haar, trekt haar tegen zich aan, wrijft haar zachtjes over de rug. 'Ach, meisje toch'. Dan begint het huilen, in springerige snikken en onregelmatige ademteugen.

'Mag ik bovenkomen', roept oom Chris. Hij is halverwege de trap blijven staan. 'Ik heb een mondkapje aan, hoor'.

'Het is toch om', zegt Job, 'een mondkapje om'.

'Nee, ik heb een mondkapje aan, van tante Mieke geleend', roept Chris, nog steeds vanaf de trap.

'Kom maar verder, Chris', zegt Anja.

'Ik dacht, anders kom ik er niet in bij Kees'. Het mondkapje blijkt een onderbroekje van tante Mieke, die hij over het hoofd heeft getrokken. Op het kruis, dat nu als mondstuk dient, staat een rood roosje afgebeeld op een gele achtergrond. Ondersteboven.

'Pittig hoor', zegt Sara.

'Typisch Chris', zegt Anja.

'Is Kees er niet?', zegt Chris.

'Er is geen bier', zegt oma.

'Jawel hoor', zegt Anja.

'Ik lust geen bier, heb je whisky?'

'Whisky?, zegt Job, 'gatver'.

'Hoe weet jij dat nou, eikel.'

'Het stinkt.'

'Maar eerst maar even de kwestie Sofie', zegt Chris, die aan de tafel is gaan zitten. Hij weet inmiddels dat er bij de familie Croon geen whisky in huis is. Hier kun je kiezen uit een biertje, een glaasje zoete Duitse witte wijn of een glaasje advocaat, waar Kees desgewenst een toefje slagroom op spuit.

'Het is uit', snikt Sofie, 'hij was gewoon met een andere meid aan het, aan het vozen', ze zegt het met enige aarzeling, 'die vuile hoer.'

'Die stomme klootzak, bedoel je', zegt Chris.

'Ja dat ook, ik haat hem.' Ze maakt zich los uit moeders omhelzing en gaat aan tafel zitten.

'We hebben geen whisky, Chris', zegt Anja.

'Oh nee, joh', zegt Chris, 'doe dan maar een biertje. Waar is Kees?'.

'Ja, waar is papa?, vraagt Sofie.

'Die is jou aan het zoeken', zegt Job.

'Maar wat zei die dan?'. Sara is naar Sofie toe gelopen en bij haar aan tafel gaan zitten. Sofie haalt haar schouders op. 'Dat hij het niet meer in mij zag zitten, dat ik veel te netjes voor hem was, te bang of zoiets. Dat ik nog te klein was voor de liefde. En toen begon hij met die hoer te zoenen. Gewoon waar ik bij stond. Stomme lul, ik haat hem.'

'Dat heb je al gezegd', zegt oma, 'Je kunt maar beter blij zijn dat je van die jongen af bent, zo denk ik erover. Daar ben jij gewoon een veel te goede en veel te mooie meid voor.' Daarmee is het voor oma eigenlijk afgedaan. 'Voor treuren koop je niks, zeker niet als het te lang duurt.'

'Het lijkt wel kattenzeik', klaagt Chris na drie ferme slokken bier. Hij boert. 'Dat krijg je ervan.' Hij heeft het mondkapje met het kruis over zijn voorhoofd getrokken. 'Zo werkt het ook, hoor.'

'Ik vind het rot voor papa Kees', zegt Sofie. Ze moet weer een beetje huilen. Bij haar duurt verdriet wat langer dan bij haar oma. Zij heeft ook alle reden om verdrietig en boos te zijn, vindt ze. Dat zullen haar vriendinnen zeker beamen. Maar die weten nog van niks. Ze moet ze nodig appen. Of misschien moet ze een selfie van haar behuilde gezicht op Facebook zetten. Iedereen mag weten wat Joris haar heeft aangedaan. Wat een lul het is. En dat die hoer met haar dikke tieten daaraan meewerkt. Ze weet zeker dat zij de volgende is, die wordt afgedankt. Die gedachte geeft enige troost. Genoegdoening. Dan zal zij lachen.

Opnieuw klinkt het techno-intro uit de telefoon van Kees. Sara springt op om op te nemen. 'Met Sara, op het toestel van Kees... Hoi pap.... Ja, die zijn hier... oké, ik zal het zeggen'.

'Papa is bij tante Mieke, hij is over een uurtje thuis.'

'Nou, ik hoop dat Mieke genoeg schone mondkapjes heeft', grapt Chris, 'Dan ga ik ook maar terug naar huis. Bedankt voor het bier.'

Pas twee uur later stommelt Kees de trap op. Oma is al naar bed. 'Je kunt wel in mijn bed slapen', heeft Sara aangeboden, 'ik slaap wel bij Sofie'.

'Ik ben een beetje aangeschoten', zegt Kees, 'ik heb een glaasje whisky geproefd'.

'Gatver', zegt Job, die ook nog op is, anders dan anders op deze tijd. Maar alles is anders vandaag.

'Ik vond het eigenlijk wel lekker', zegt Kees.

'Wat praat je gek', zegt Job.

'Misschien heb je wel meer dan één glaasje geproefd'. Anja voelt zich opgelucht. Ze had niet goed kunnen inschatten hoe Kees zou thuiskomen. Zou hij nog boos zijn?

Sofie is naar hen toe gelopen, aarzelend. 'Sorry pap, pappa Kees', stamelt ze, terwijl opnieuw de tranen opwellen. Ze valt in zijn armen. 'Dag lieverd', zegt hij zacht. En hij houdt haar vast, heel stevig. En lang. En terwijl hij daar staat, met zijn dochter in zijn armen fantaseert hij hoe hij Joris een pak rammel geeft en hem onomwonden de waarheid vertelt.'

Job geeuwt. 'Ach jongen toch', zegt Anja, 'je had er al lang in moeten liggen'.

'Ja, we gaan allemaal naar bed', zegt Kees, waarna hij Sofie teder op het voorhoofd kust, 'morgen is er weer een dag.'

advertentie
advertentie