PREMIUM ARTIKEL
Lokale journalistiek uit Gorinchem

Vanaf de Wal: Stoepkrijt en monopoly

Column
Foto: Jos Huibers
11 apr 2020, 17:19
Afbeelding
VANAF DE WAL

Ook voor de columnist zijn het barre tijden. Het is vergeefs zoeken naar enige vorm van inspiratie in een volstrekt van Corona vergeven omgeving. Er gebeurt hoegenaamd niets meer, noch in de wereld, noch in vesting Gorinchem. Zelfs uit de dagelijkse fileberichten zijn we volledig weggevallen, vermits er geen files meer zijn. Zelfs als ik mijn enige nog levende oude tante Truus bezoek, in het nog oudere Haarlem - 'Kom gerust, jongen, het wordt toch tijd dat ik eindelijk eens ergens aan dood ga' - zit er zelfs geen kilometertje file in. Het is me tot nog toe niet gelukt om tante te besmetten, maar het schijnt dat je daarvoor eerst zelf besmet moet zijn. Dus het ontgaat mij ten enen male, waarom zoveel niet besmette kinderen bij hun ouders wegblijven en hen alleen laten met niet bemondkapte thuiszorgmedewerkers, uitgerangeerde rappers en andere zangers met van vernietiging geredde bossen bloemen en bewogen weldoeners, die, volstrekt vrijwillig, voor het raam komen zwaaien. Maar ik zeg daar maar liever niks over in het openbaar, want je wordt welhaast gevierendeeld als je iets zegt, dat afwijkt van het gangbare. En het gangbare is: binnen blijven en anderhalve meter. Ook onze burgemeester herhaalt dit mantra dagelijks. Daar schijn je jezelf erg populair mee te maken. Kijk maar naar onze MP, Rutte ja, Mark voor vrienden - en dat zijn we inmiddels allemaal - die als een speer stijgt in de peilingen. En wie had dat gedacht drie maanden geleden?

Het leven speelt zich thans af binnen huis en tuin en op speelplaatsjes en hondenuitlaatplekken, want met kinderen en honden mag je wel naar buiten. Het binnenleven lijkt hier en daar verschrikkelijke spanningen te geven, maar vaak gaat dat best goed. Mijn buurvrouw links is, keurig afstand houdend, twee plantenbakken komen lenen, omdat zij vo..

Deel dit artikel via: