Voor het eerst van mijn leven heb ik welbewust een zich influencer noemende dame ontmoet. En gesproken. Een jonge twintiger, schat ik onder voorbehoud, vermits de overvloedig doch zorgvuldig aangebrachte make-up het schatten van de leeftijd bemoeilijkte. Ik ontmoette haar in de trein, vanachter mijn mondmasker. Dat had ik netjes op, of aan. Mijn vrouw had mij gemaand het mondmasker aan te trekken in de trein. Ook omdat het moet natuurlijk. De influencer had een vleeskleurig masker aan in de tint van haar huid, zodat het leek of zij zonder masker was en geen mond had. En geen neus. Een fractie van een seconde had ik daarom medelijden met haar. Tot ik beter keek.
Zij was dus influencer voor de kost en daar verdiende ze leuk mee. Nee, ze had daar geen speciale opleiding voor gevolgd, maar dat was ook helemaal niet nodig om influencer te zijn. Je hoefde alleen maar een leuk bekkie te hebben en een goed verhaal. En nee, je hoefde ook niet speciaal verstand te hebben van dingen, maar wel een goed gevoel voor..
