PREMIUM ARTIKEL
Lokale journalistiek uit Gorinchem

Symboolpolitiek

Column
Foto: Jos Huibers
12 dec 2020, 16:09
Afbeelding
Vanaf de Wal

Nu de Kerst nadert wordt er weer hard aan je tranen getrokken. Op radio, televisie en op de sociale mediakanalen worden we overspoeld met hartverscheurende boodschappen en filmpjes, waarin hemeltergend eenzame ouderen, allen in potentie ideale opa’s en oma’s, of schattige, maar heel zielige, verwaarloosde kinderen op kerstavond bezocht, getroost en geknuffeld worden door een bekende Nederlander, die voor de gelegenheid het beste been voorzet. Het hoort bij de Kerst, zeg maar, dat wij allen worden opgekrikt in de illusie, dat we werkelijk iets voor een andere, minder bedeelde medemens over hebben en dat we, op gezag van bestsellergelegenheidsfilosoof Rutger Bregman, net als de meeste andere mensen deugen. In januari kunnen we dan weer tot de orde van de dag wederkeren. Het hoort gaandeweg, net als de kerstboom, tot de rituelen van Kerstmis.

Zo heeft ook de gemeente Gorinchem met enige regelmaat oprispingen om zich als goede, sociale, vriendelijke, bewuste en fijne gemeente te onderscheiden en te profileren. Zo werd Gorinchem in 1998 cultuurstad van het jaar. Wat waren we trots. Helaas kwijnde elke aandacht voor cultuur toen de titel eenmaal binnen was tot het zieltogend heden. In 2..

Deel dit artikel via: