Het Reservepotje

INGEZONDEN

Het is er weer! Het Reservepotje. De heren die vorige week in de krant zo parmantig op de foto stonden, deden me denken aan Drie mannen in een boot van Jerome K. Jerome. Dat wordt lachen, dacht ik.

Maar het is helemaal niet grappig. Ze gaan met z’n drieën (plus een Gorkumse icoon) naar de buitengewoon succesvolle Peter Stuyvesant-veiling in Amsterdam om te bieden op werk van Peter Struycken. Ik dacht dat we allemaal moesten sparen; op de zorg, op het Museum – en op de reisjes naar Korea. Maar gelukkig is er altijd nog het Reservepotje. Wel verstandig dat ze boterhammen in de auto meenamen. Dat de kunstenaar om de hoek woont kwam blijkbaar niet ter sprake.

Ik heb niets tegen Peter Struycken. Ook niets voor. Ik ben, zoals het een Zweed betaamt, helemaal neutraal. Ik moest wel denken aan hoe Roy Ratelband in zijn column treffend mijn eigen kunst omschreef; vage vegen zonder titel. Dit met een soort helderziende blik, gezien het feit dat hij nooit een tentoonstelling van mij bezocht heeft. Maar het kunstwerk van Struycken heeft in ieder geval een tot de verbeelding sprekende titel, namelijk “Structuur X”. De prijs van het aangekochte werk wordt niet genoemd.

Het Gorkumse cultuurbeleid kent twee uitersten. Of men loopt achter de “grote namen” aan, of men organiseert tentoonstellingen, of evenementen of hoe je het moet noemen, voor amateurs. Aan alles wat zich daartussen bevindt loopt men voorbij. Er is een gebrek aan visie en ik maak me geen illusies dat dit ooit zal veranderen. Dit schrijven zal dan ook geen enkel effect sorteren, maar als iemand in de greppel valt probeer je hem er toch uit te halen.

Ik heb een voorstel: hang het kunstwerk in het Hamel Nep-huis en zorg ervoor dat de naam van de kunstenaar goed gespeld is!

Niklas Anderberg