‘Hij was voetbaldier in hart en nieren’
26 juli 2011 om 00:00 SportVrijdagmiddag overleed op 55-jarige leeftijd voetbaltrainer Rob Colijn in verpleeghuis Het Gasthuis. In een ongelijke strijd tegen kanker bleef hij tot het laatst toe vechten en op zijn eigen karakteristieke wijze optimistisch over de afloop. Hij laat niet alleen een aangeslagen regionale voetbalwereld achter, maar ook zijn vriendin Lies en zijn kinderen Mitchel, Glenn en Dominique.
Door Gerard Droog
Steun en toeverlaat Hein Linders is diep geschokt door het heengaan van zijn oud-medewerker: ,,Het is wel erg snel gegaan met Rob. Vorige week belde hij me nog vanuit het verpleeghuis met het verzoek hem op te komen halen. Hij wilde naar huis. Rob was een integere man die nooit over anderen sprak als die er zelf niet bij waren. Wij verliezen door zijn overlijden niet alleen een markante persoonlijkheid, maar tevens een groot voetbaldier.’’
Geen ‘clubhopper’
Rob Colijn kwam van huis uit uit een echt Unitas nest. Van 1976 tot en met 1981 speelde hij op Molenvliet onder andere in de hoofdklasse. Door een aantal blessures moest hij noodgedwongen afscheid nemen van het door hem zo geliefde spelletje, maar kon zich een leven zonder voetbal niet voorstellen en schreef zich bij de KNVB in voor de cursus trainer-coach. Na het behalen van diverse diploma’s ging hij in de regio aan de slag als trainer en was onder andere actief bij Herovina en GJS. Bij de ploeg uit Dalem stond hij zes jaar aan het roer. Ondanks het feit dat Rob Colijn nooit een contract voor langere tijd wilde tekenen, was hij zeker geen ‘clubhopper’. Dat bleek wel na zijn overstap naar Schelluinen dat hij naar de eerste klasse loodste. Maar liefst elf jaar bleef hij die club als verantwoordelijk technische man trouw. Op zijn sporadische vrije zaterdagen was hij nog regelmatig op Sportpark Scalune te zien als zijn oude liefde thuis speelde.
Ook voorzitter Jan de Bruin reageert geschokt op het overlijden van Rob Colijn. ,,Vorige week zondag ben ik nog op bezoek geweest bij Rob en zag dat het niet goed met hem ging. We hebben buiten gezeten, Rob met zijn karakteristieke sigaartje, en hebben het een uur lang over voetbal gehad. Dat was zijn lust en leven. Zijn kracht was het bij elkaar houden van een groep. De elf jaar dat hij bij ons als trainer actief was, waren echt gouden jaren. Niet alleen vanwege het feit dat hij ons van de vierde naar de eerste klasse bracht, maar vooral door de unieke sfeer die alleen hij binnen een team kon creëren. Bij zijn vertrek naar SVW kreeg hij niet voor niets de titel ‘Erelid voor het leven’ mee,’’ aldus de aangeslagen Schelluinse preses.
Het succesverhaal van Schelluinen herhaalde Rob Colijn nog eenmaal bij SVW waar hij vanaf het seizoen 2007/2008 de technische leiding had. Hij promoveerde met ‘zijn jongens’ tweemaal op rij en loodste de streepjes van de vierde naar de tweede klasse. De laatste maanden van het afgelopen seizoen won de ziekte aan terrein en moest hij zijn plek op de Molenburgse bank noodgedwongen en met pijn in zijn hart opgeven. Voor de spelersgroep van SVW komt zijn overlijden als een mokerslag aan: ,,Het is verschrikkelijk, ik heb er geen woorden voor’’, laat een aangeslagen Ruben van der Werff weten. ,,Ik heb vrijdag een slechte avond gehad. Je weet dat het er aan zit te komen, maar toch blijf je hopen. Rob stond midden in de groep en was één van ons. Als spelers zoeken wij in deze dagen steun bij elkaar en onze gedachten gaan natuurlijk uit naar Rob’s familie. Wij hebben hem vier jaar als trainer meegemaakt en hadden best wel eens discussies met hem, maar kwamen daar altijd weer goed uit. Hij was een echte teambuilder en een voetbaldier, maar bovenal een fijne man. We gaan hem absoluut missen.’’
