De Kerst van Marry Mouthaan

Gastouder weer

even geholpen met

anti-kraakwoning

GORINCHEM - Het scheelde maar een haartje of alleenstaand gastouder Marry Mouthaan zou het nieuwe jaar ingaan als dakloze. Met vereende krachten hebben de moeders van haar gastkinderen, gastouderbureau Kinderoase en vooral zijzelf flink aan de bel getrokken om dat drama te voorkomen. Op de valreep voor Kerst kreeg Marry Mouthaan de sleutel van een anti-kraakwoning. Er wordt nu met man en macht gewerkt. De tol voor zelfstandigheid is in dit geval wel hoog.

,,Ik wil niet van een uitkering leven,'' zegt de 54-jarige Marry Mouthaan beslist. ,,Ik ben al 15 jaar gastouder en nu al weer vijf jaar aangesloten bij Kinderoase. Daar heb ik cursussen en workshops gevolgd en nu mag ik zorgen voor vijf kinderen. Allemaal engeltjes. Alles zou ik voor ze doen. Dit werk is zo mooi, dit wil ik graag nog iets uitbreiden zodat ik voldoende verdien om zelf mijn broek op te kunnen houden, en niet afhankelijk te zijn van de sociale dienst.''

Pech

Marry wordt er emotioneel van. Ongewild en onbedoeld rolde zij de afgelopen jaren van de ene pech in de andere. Twee jaar geleden liepen de problemen thuis hoog op. Haar echtgenoot ging er met een andere vrouw vandoor. Marry koos haar eigen weg. Weg van de ellende, een nieuwe start zoekend. Via Villex Vastgoedbeheer kon zij direct haar intrek nemen in een keurige anti-kraakwoning op het Hugo de Grootplein in de Lingewijk, die nu aan de beurt is voor renovatie. Natuurlijk wist iedereen dat dit een tijdelijke situatie zou zijn. Daarom had Marry zich onmiddellijk ingeschreven als woningzoekende bij corporatie Poort6 in de hoop een eigen vaste woning te kunnen krijgen. Maar de wachtlijsten zijn wel lang.

,,Het is allemaal heel sneu zoals het loopt,'' zegt Willeke den Toom van Gastouderbureau Kinderoase. Zij heeft contact gehad met de moeders, die hun kinderen naar Marry brengen. Geen van hen wilde naar een andere gastouder. ,,Marry is gek op de kinderen, en de kinderen en de ouders ook op haar,'' legt Willeke den Toom uit. ,,Marry staat altijd voor ze klaar en ze doet haar werk erg goed. Ze is er ook altijd bij als we cursussen of workshops organiseren. We hebben goede hoop gehad dat ze nu een vast adres zou hebben. Dat geeft meer stabiliteit voor haarzelf en de kinderen. Maar ze staat nog te kort ingeschreven bij Poort6. Ze kon wel naar de Lindeborg, maar daar mag ze geen kinderen opvangen en ze wil absoluut niet terug naar de bijstand. ''

Wachtlijst

Marry heeft ondertussen op tal van woningen, die door Poort6 te huur werden aangeboden, gereageerd. ,,Voor een seniorenwoning kom ik niet in aanmerking omdat ik net nog geen 55 jaar ben. Uiteindelijk kon ik wel naar de Lindeborg, maar daar mag je geen gastouder zijn. Dus daar schoot ik ook niets mee op.''

Uiteindelijk dan maar weer proberen een andere anti-kraakwoning te bemachtigen. De mensen van Villex waren erg aardig geweest en zouden hun best voor haar doen weer een geschikte plek te vinden als ze moest vertrekken van het Hugo de Grootplein. Maar Villex heeft het hier niet meer voor het zeggen. Poort6 werkt nu ook met een ander bureau, Totaal Vastgoedbeheer, die aanvankelijk niet bekend was met deze situatie.

Ongerust

De moeders van de kinderen werden nu, vlak voor Kerst, wel erg ongerust. ,,De eerste week van januari moet Marry de woning op het Hugo de Grootplein leeg opleveren en er is nog geen plek waar zij naartoe kan.'' Saskia Jasin, Lonneke Vroemen, Kim Sommer en Linda de Jager klommen in de pen. ,,Wij werken onregelmatige diensten in de zorg of moeten 's morgens om 6 uur de deur al uit. Dan kan je niet terecht bij reguliere kinderopvang. We kunnen wel altijd een beroep doen op Marry. Zij is fantastisch met de kinderen. Als zij als gastouder wegvalt, komen wij allemaal in de problemen.''

De boodschap van de moeders is duidelijk. Onder druk heeft Totaal Vastgoedbeheer net voor Kerst de sleutel overhandigd van een andere anti-kraakwoning, Elsje van Houweningenstraat 6, eveneens in de Lingewijk. De hele buurt weet dat dit het meest smerige en uitgewoonde huis van de stad is. ,,Ik moet er blij mee zijn,'' zegt Marry. ,,Anders stond ik nu op straat.'' Zij krijgt hulp van een buur en een kennis. Met een plamuurmes probeert ze het vuil van de vloer te steken. ,,Hier kunnen de kinderen absoluut nog niet in,'' zegt zij beslist.

,,Ik geef de werklui altijd koffie. Die willen wel wat helpen. En de buren zijn ook heel aardig. We gaan in strijd tegen ongedierte nu aan de gang met chloor en ontvetters. Daar kom je al een heel eind mee. Ik heb lieve mensen om me heen. Eigenlijk wil ik hier helemaal niet weg. Het liefst zou ik na de renovatie van het Hugo de Grootplein daar terugkomen. Dat zeggen de buren ook. Maar ja, ik sta nog maar twee jaar op de wachtlijst hè.''