Reünie Gomarus verandert in angstig avontuur

17 december 2012 om 00:00 Nieuws

HARDINXVELD-GIESSENDAM/GORINCHEM - Vijfenveertig oud-leerlingen en vier leraren van het Gomarus in Gorinchem doorstonden vrijdagavond wat bange uurtjes. Tijdens een strandwandeling van Monster naar Kijkduin kwam de groep vast te zitten op de vorig jaar aangelegde Zandmotor, een soort schiereiland voor de kust. Na een telefoontje naar 1-1-2 werden de leerlingen en leraren gered door de hulpdiensten. ,,Volgens de hulpdiensten was het verstandig dat ik had gebeld. Uiteindelijk heeft het levens gered.''

Door Annika Both

Oud-leerlingen geven vrijdagmiddag voorlichting aan de examenklassen van middelbare school het Gomarus. Na het weerzien met verschillende leraren wordt spontaan het idee voor een minireünie opgevat. De vijfenveertig jongeren en vier begeleiders vertrekken om 17.00 uur naar Hoek van Holland. Eén van hen is docent natuurkunde John Bouman, uit Hardinxveld-Giessendam. ,,Omdat er zoveel file stond, besloten we uit te wijken naar Monster. Daar vandaan is het vier kilometer naar Kijkduin; een uurtje wandelen.''

Om zoveel mogelijk te kunnen genieten van het strand en de zee, wandelt de groep langs de kustlijn richting het noorden, maar: ,,Op een gegeven moment waren we aan het eind van het strand en waren we omringd door het water. In onze beleving waren we ingesloten op een eilandje.'' Bouman en een collega vatten het idee op de oud-leerlingen op hun rug door het water terug naar het strand te dragen. Het water is echter hoog en de bodem erg ongelijkmatig. Het is donker en koud en sommige leerlingen reageren onrustig. Daarop belt Bouman het alarmnummer.

Onderkoeld

Even later meren twee reddingsboten uit Hoek van Holland en Scheveningen aan en vliegt een helikopter over. De groep wordt door speciale wagens van de zandplaat gehaald. Brandweer, politie en ambulance staan paraat bij de duinen. Enige jongeren zijn onderkoeld en moeten weer op temperatuur komen. Uiteindelijk vertrekt de groep naar het pannenkoekenrestaurant waar ze naar onderweg waren: ze komen er niet om 19.00 uur maar om 22.30 uur aan. ,,Het is gelukkig goed afgelopen, maar het was een bijzonder nare situatie'', vertelt Bouman. ,,Ik wist niet van het bestaan van de zandmotor af en dat neem ik mezelf kwalijk. Ik heb er vaker gewandeld, maar wist niet dat de zandmotor afgelopen jaar is aangelegd. Ik heb er niet aan gedacht dat het strand veranderd zou kunnen zijn. Als ik er van had geweten, had ik langs de duinen gelopen.''

Schrik

Bouman is blij dat alles op zijn pootjes terecht is gekomen. ,,In het ergste geval waren we door het water ingesloten. Volgens de hulpdiensten was het verstandig dat ik gebeld had. Het heeft uiteindelijk levens gered.'' Hij bedankt de hulpdiensten en is ook God erg dankbaar dat het ongelukkig avontuur uiteindelijk een goed einde had. De schrik zit er nog goed in bij de docent. ,,Ja, ik ben er behoorlijk van geschrokken. Dit doe ik niet snel nog een keer. Ik heb het meteen tegen de leerlingen in de bus gezegd: volgende keer gaan we sjoelen en blijven we veilig in het schoolgebouw.''

advertentie
advertentie