Verhuizing met gemengde gevoelens

5 april 2014 om 00:00 Lokaal nieuws

GORINCHEM - De één moet hard wennen, de ander vindt het prachtig. De oude bewoners van de seniorenwoningen aan het Orakellaantje, Athene en Olympia zijn verhuisd naar hun nieuwe appartementen in het eerste gebouw van project Evia. ,,Ik kan van de woning niets zeggen, maar dit is niet mijn thuis.''

Door Annika Both

,,Dat ik heb moeten verhuizen is de nagel aan mijn doodskist.'' Aan het woord is mevrouw Spiering, 94 jaar. Ze woonde dertig jaar met groot plezier aan Athene 13. ,,De huisjes waren oud en er mankeerde van alles aan, maar ik dacht er tot mijn dood in te zitten.'' Ze had nooit verwacht op haar leeftijd nog te verhuizen. ,,Meer dan tien jaar geleden wisten we al dat hier nieuwbouw zou komen. Omdat de huizeneigenaren rondom zo hebben geprotesteerd, heeft het zo lang geduurd. Ik dacht dat het mijn tijd zou duren. Inmiddels ben ik tien jaar ouder, en kan ik amper wat meer. Op mijn oude dag verkassen is niets.'' Op de nieuwe woning heeft ze niets aan te merken, maar ze voelt zich er niet thuis. ,,Het huis is prima, maar voor mij te groot. Wat moet ik nou met zo'n grote tent? Als ik mijn tabletten kwijt ben, moet ik ruim tien meter van de eettafel naar het zitgedeelte lopen!''

Elly Bastiaansen (68) snapt de zorgen van haar buurvrouw, maar is toch blij verhuisd te zijn. Vijf jaar lang zat ze in de bewonerscommissie, samen met buurman Bram de Vink. ,,We hebben er hard voor moeten vechten, maar uiteindelijk hebben we het lot uit de loterij. De verhuizing gaat misschien gepaard met gemengde gevoelens, maar we hadden geen andere keus. Na een lange tijd in onzekerheid, zonder garanties, zijn we toch goed terecht gekomen.'' Ze legt uit: ,,Alle buurtjes blijven bij elkaar en we wonen in levensloopbestendige woningen onder goede condities, met voorzieningen en hulp dichtbij.''

Mevrouw De Lange is de enige die heeft geweigerd te verhuizen. Vanuit haar hoekwoning op de Olympia kijkt ze naar het nieuwe gebouw. ,,Ik wil niet opgesloten zitten. Ik wil vrij naar buiten kunnen lopen en in mijn tuin bezig zijn. Bovendien zie ik het niet zitten op mijn leeftijd te verhuizen. Misschien moet ik uiteindelijk nog weg, maar dat zie ik dan wel. Wie dan leeft, wie dan zorgt.''

Dat er op de begane grond van het complex afgelopen weekend is ingebroken, bevordert het thuisgevoel van Jannie Dik (74) niet. ,,Voordat je dat weer vergeten bent'', zucht ze. ,,Ik moet erg wennen, maar ik zie het als een nieuw begin. Dit is mijn leven en de goede dingen wil ik eruit halen.'' Zeventigers Hugo en Sijtje Hinke zijn het met haar eens. ,,We hebben hier jaren naar uit gekeken. We zien ons nieuwe huis als een cadeau.''

Foto-onderschrift: Sijtje en Hugo Hinke: ,,We zien ons nieuwe huis als een cadeau."

advertentie
advertentie