Oud-burgemeester Boot wil schrijven nooit loslaten

HOORNAAR - Gezondheidsproblemen dwongen Els Boot, voormalig burgemeester van Giessenlanden, om pas op de plaats te maken. Ze pakte een passie op die

ze al jaren bezit; schrijven. Enkele weken terug kwam het eerste verhaal van Boot (59) uit in boekvorm: 'Skopelos, over een zoektocht naar Ithaca'.

Door Marjanne Dijkstra

In mei vorig jaar kwam Boot thuis te zitten met hartklachten. ,,Het bleek een vernauwing van de kransslagaders. Ik ben gekatheteriseerd en kreeg medicijnen. Daarna ging ik weer aan het werk, maar na twee weken viel het motortje toch stil. De gemeentesecretaris stuurde me naar huis en thuis op de bank kwam ik niet meer in beweging. Het lukte me gewoon niet om met werk bezig te zijn. Ik moest niet zozeer loskomen van het werk, maar ik kon er niet meer aan vasthouden. Sommige mensen vonden het misschien vreemd; ik was ziek, maar schoffelde toch mijn tuintje. Ik heb van alles gedaan zoals mijn huis gesopt en alles gewit. Ik had tijd nodig om lichaam en geest met elkaar in evenwicht te laten komen. Schrijven was iets dat daar bij hielp."

Schrijven doet Boot haar hele leven al. ,,Ik kan me herinneren dat ik toen ik een jaar of zeven was, ik woonde toen in Amsterdam, een bureautje had met een laatje. Daarin lag een schriftje waarin ik verhaaltjes en gedichtjes schreef. Ook voor de opstellen die ik op school schreef, had ik altijd hoge cijfers. Ik bedacht altijd dus al verhalen. De laatste jaren was dat vooral als ik na het werk achter het stuur in de auto zat. Thuis schreef ik dan de opzet en een korte tijdslijn, maar ik maakte nooit iets

af. Mijn studeerkamer puilt inmiddels uit van de opzetjes voor romans, verhalen, sprookjes en zelfs een detectivereeks zoals Maigret van Simenon. Schrijven was dus niet zozeer nieuw, wél dat ik nu echt iets heb afgerond en heb laten uitgeven."

In totaal werkte Boot drie maanden aan haar boek. ,,Overdag dacht ik na en 's avonds schreef ik, want overdag schrijven lukt me niet. Het was een ontzettend leuke bezigheid. Toen het ernaar toe dreigde te gaan dat ik nu eindelijk iets zou afmaken, zei mijn jongste dochter - die mijn vaste meelezer is - dat ik het moest laten uitgeven. Ik vond het meteen een heel goed idee. Het meeste werk ging zitten in de studie die ik maakte van de uitgeverijen; ik wilde niet zomaar een boek uitgeven. Uiteindelijk koos ik er zes uit en ik stuurde mijn manuscript op. Van drie van de zes uitgevers heb ik nooit wat vernomen. De uitgever waar mijn boek nu is uitgegeven,

belde al een week nadat ik het manuscript opstuurde. Ze werken met een aantal categorieën en mijn verhaal viel in de categorie die direct uit te geven was. Dat voelde wel heel fijn."

'Skopelos, over een zoektocht naar Ithaca' is volgens Boot volstrekte fictie. ,,Hoewel totale fictie niet bestaat natuurlijk. Simon Carmiggelt zei niet voor niets 'schrijven is de waarheid opnieuw bij elkaar liegen'. Het verhaal is gebaseerd op een Griekse vriend van ons van het eiland. Skopelos die nog niet zo lang geleden is overleden. Er zijn inderdaad gebeurtenissen, plekken en mensen die ik zelf heb meegemaakt en ken." De hoofdpersoon in het boek, Paul van den Berg, worstelt met zijn homoseksualiteit en religieuze achtergrond. Een boeiend thema, vindt Boot. ,,Ik ben zelf niet homoseksueel, heb geen homoseksuele kinderen of broers en zussen, maar ik stoor me enorm aan de manier waarop we omgaan met homoseksualiteit. Mensen worden zo makkelijk in hokjes gestopt. Het gaat hier om mensenlevens; de hoofdpersoon is zestig jaar en hij worstelt daar dus al zo lang mee. We zijn in dit land uitstekend in staat het homobeleid van Poetin af te kraken, maar ondertussen worden er hier mensen ontslagen, niet aangenomen en verstoten uit kerkgemeenschappen omdat ze homoseksueel zijn. We zijn niet zo tolerant als we wel denken."

Boot wil nooit meer stoppen met schrijven. ,,Het biedt me teveel. Op het moment ben ik met een roman bezig. Ik heb een hele tijdslijn gemaakt en ik kan willekeurige scènes door elkaar schrijven. Ik schrijf alles op de iPad en de worsteling is altijd dat mijn hoofd sneller gaat dan mijn handen kunnen typen. Echt, ik kan schrijven iedereen aanraden. Je moet het doen en je verhaal afmaken."