Naar mama

'Lekker weer, hè, buurman', klatert Bia van haar balkon op driehoog. Zij is gekleed op de zomer. Een korte, roze, te krappe broek, waaronder de gevulde billen nadrukkelijk puilen en een vleeskleurige BH bij wijze van bikinibovenstuk. 'Ik zweet me te pletter'. Dat kun je zien, van verre, het zweet gutst haar van het hoofd en plakt het haar. 'Zeg, hoe doe jij dat nou met moederdag?', vervolgt ze, zonder op antwoord te wachten, 'ik krijg het weer eens niet gemanaged hoor, het is elk jaar hetzelfde. Hoe kunnen we nou op één dag naar Harry's moeder en naar mama. En dan willen die van Harry ook nog naar hún moeder, die ze dan nog mee wil nemen naar háár moeder. En dan wil me ex ook nog dat ze bij zijn moeder langs gaan. Daar wil Harry niks van weten, die zegt: je bent zelf toch ook moeder, dus de kinderen willen jou natuurlijk ook verwennen, dus we blijven lekker thuis.' 'Nou, dat is wel weer lief van Harry', zeg ik. 'Ja, maar dat kan toch niet', roept ze, 'ik kan het toch niet maken om niet naar mama te gaan. Ze zou me dat heel erg kwalijk nemen en wéér een half jaar geen woord tegen me zeggen. Ook al zegt ze nog zo hard dat ze er helemaal niet om geeft.' Ze loert weemoedig over de balkonrand. 'Weet je trouwens, dat Moederdag van oudsher juist een dag is, waarop moeders hun uitwonende kinderen ontvangen en lekker voor ze koken en zo. Dat is het eigenlijk en de rest is gewoon commerciële onzin. Dat is er gewoon bij bedacht door de winkelbranche. Dat heb ik gelezen. Voor mij hoeft moederdag helemaal niet. De kinderen hebben toch geen geld om iets moois te kopen en Harry zegt altijd, dat ik zijn moeder toch niet ben. Dus..' Ze zwijgt. Een traan vermengt zich met haar zweet. Bia zwenkt gemakkelijk van een blijde lach naar diepe droefenis.'Kun je het niet zo regelen, dat je 's ochtends thuis Moederdag viert en dan in de middag alle oma's en moeders langs gaat', probeer ik voorzichtig. 'Oh nee, dat wil Harry niet', roept ze, 'als we gewoon thuisblijven kan ik 's middags ook nog even langs Unitas, naar de club! Dat zegt ie. Unitas is kampioen, ze gaan weer naar de Hoofdklasse, of zo, dankzij die zwarte jongens uit Eritrea. Dus dan moet ik wel even me neus laten zien, dat zegt ie.' De laatste zin spreekt ze met een gek stemmetje. Ze vindt het maar onzin, dat kan je horen. 'Soms denk ik, dat het allemaal alleen maar om die club gaat en helemaal niet om mij of om mama', zegt ze.' Ze valt stil, heel lang voor haar doen. Ik weet ook niks geloofwaardigs meer te zeggen.'Kom je even boven', vraagt ze. 'Nou vijf minuten dan', zeg ik, 'maar trek wel even wat aan.'

jos huibers jos.huib@icloud.com