Nelleke Bax is veervrouw van het voetveer Boven ’t Gat in Woudrichem

WOUDRICHEM Nelleke Bax (59) heeft op het moment geen betaalde baan, maar ze heeft wel veel hobby’s. Ze klust graag, breit, doet aan hot yoga, rijdt motor en zit op pianoles. Als kind begon ze al met het naaien van haar eigen kleding. Verder kookt ze graag elke dag met verse ingrediënten. Maar het liefst is ze buiten. 

door Levien Vermeer

,,Ik ben lid geweest van de Gorinchemse roei- en zeilvereniging” vertelt ze. ,,Met meerderen in een grote roeiboot of alleen in de skiff. En toen ik in Sleeuwijk werkte ging ik met het pontje heen en weer, varen vond ik altijd fijn.” Dus toen ze vorig jaar januari de vacature voor een veervrouw/man ontdekte bij het Vrijwilligers-steunpunt leek haar dat wel wat. ,,De dag na mijn sollicitatie werd ik al uitgenodigd door medewerkster Gea van Kekerix. We hebben een prettig gesprek gehad en gegierd van de lach. Want we hadden een soort complotje; het zou toch wat zijn, een veervrouw na zeshonderd jaar veermannen!” 

VEERVROUWEN-OUTFIT Gea deed nog de suggestie voor een speciaal veervrouwen-outfit. ,,Maar daar ben ik nog niet aan toe gekomen” zegt Nelleke. Gea bracht haar meteen in contact met het bestuur van Stichting Boven ’t Gat, die het voetveer in Woudrichem beheert. ,,Het ging allemaal zo snel en soepel” herinnert Nelleke zich tevreden. Ze maakte kennis met voorzitter Aart Geurtsen, het bestuur, en de veermannen. ,,In maart ben ik gestart. Ton Delsink heeft me ingewerkt, terwijl ik ondertussen mijn vaarbewijs kon halen.” 

De Stichting is afhankelijk van vrijwillige inzet voor administratieve klusjes, het onderhoud van ’t Koffie Huske en maaien van het terrein. Het bestuur stelt een vaste schipper aan, die van woensdag tot en met zondag vaart. De rest van de tijd wordt ingevuld door vrijwilligers. Nelleke verzorgt de overtocht gedurende één dag in de week. 

WOERKOMSE VLAG Rond het groen geschilderde Koffie Huske staan picknicktafels en lopen kippen. Bij slecht weer kan het personeel er schuilen. De ‘Woerkomse’ vlag, die ook op de boot wappert, ontbreekt niet. Voor de steiger staat een bord in dialect: ‘Heen motte betaole en weer weer’. De overtocht naar het Munnikenland en Slot Loevestein kost één euro per kind en één euro tachtig per volwassene. De boot heet Hugo, vernoemd naar de beroemde gevangene van het Slot. ,,Het is hier supergezellig en mooi” geniet Nelleke, en ze weet: ,,Dit veer is een uitkomst voor fietsers en wandelaars.” 

We varen mee met haar collega Sjaak, die ze even daarvoor goed geobserveerd heeft. ,,Nu het wat harder waait legt hij de voorkant eerst aan zie ik, dat moet ik onthouden.” Er kunnen een aantal fietsen op de voorplecht van de kleine platbodem, waardoor telkens op dezelfde manier aangelegd moet worden, legt Nelleke uit. ,,Dat heb ik wel moeten oefenen” geeft ze toe. Er kunnen maximaal achttien personen mee, maar in verband met corona tegenwoordig minder. De negenjarige Efraïm houdt zich keurig aan de verplichte afstand. Hij is een tikkeltje teleurgesteld: ,,Ik dacht dat de veerboot een soort ‘Kameleon’ zou zijn.” Het wordt nog wel spannend voor hem, want er komen grote binnenschepen en een politieboot voorbij. 

Aan de overkant van de Afgedamde Maas lopen grote grazers van het ras rode geuzen en Konik paarden. Nelleke vertelt: ,,Die houden het gras schoon van bomen en struiken, zodat de rivier meer ruimte heeft bij hoog water. Het is een prachtig natuurgebied.” Er hangt een bel zodat de schipper gewaarschuwd kan worden. 

DAGJE UIT Nelleke werkte in de horeca in Zwitserland en Nederland totdat het ‘huisje, boompje beestje leven’ begon, lacht ze. ,,Nadat onze zoon geboren is, ben ik parttime gaan werken. En op de basisschool was ik een spelletjes-, lees- en knutselmoeder.” Door een stage-uitwisseling van haar mbo horecavakopleiding kwam ze in Zürich terecht. ,,Ik heb er van m’n negentiende tot vijfentwintigste gewoond.” Ze werkte er in een internationale omgeving. ,,Dat was heel goed voor het leren van m’n vreemde talen en erg handig op vakantie.” 

Ze vervolgt enthousiast: ,,Een verblijf in het buitenland verrijkt je leven, want je leert andere culturen kennen. En mensen zeiden tegen mij: ‘jij kunt over heel de wereld terecht’. Daarom vind ik het hier ook zo leuk.” Ze kijkt glunderend rond. ,,Heel de dag vrolijke mensen om me heen die een dagje uit zijn. Behangen met tassen en rugzakken gaan ze ergens heen, dat spreekt tot m’n verbeelding, daar houd ik van. En zo heb ik thuis eens wat anders te vertellen.” 

Daar komt ze soms niet eens toe aan het lezen van een boek, bekent ze. ,,Dus het veervrouw zijn is ook ontspanning, hier kom ik tot rust.” Hoewel die rust ook wel weer relatief is, want soms heeft ze om drie ’s middags nog niet eens geluncht, omdat er zoveel mensen overgezet willen worden. 

Meer lezen over het voetveer Boven ’t Gat: www.voetveerwoudrichem.nl