Herdenken

Zoals bijna elk jaar, liep ik ook dit jaar op 4 mei mee in de stille tocht van de Grote kerk naar Buiten de Waterpoort. Elk jaar weer dezelfde route en ook dit jaar weer de oude vliegtuigen die over de Merwede vlogen. De vlag halfstok, de padvinders en zeeverkenners die opgesteld staan. 2 minuten stilte, waarin je ver weg motoren hoort , stemmen, de wind…met een grote groep mensen staan we daar en ieder heeft zo zijn eigen gedachten. De groep mensen, die de oorlog nog heeft meegemaakt, dunt uit: zou het zo zijn dat er over 5 of 10 jaar maar geen herdenking georganiseerd wordt, omdat er niemand meer komt?

Gelukkig zie ik elk jaar weer veel jongeren, veel gezinnen met jonge kinderen en ook nieuwe Nederlanders. Dat vind ik prachtig om te zien! Want deze traditie van herdenken en vieren moeten we voortzetten. Juist omdat velen dat niet meer kunnen: iemand schreef: 'Veel mensen in het verzet waren jong, hadden nog geen gezin en dus ook geen kinderen en kleinkinderen, die hen kunnen herdenken'. En daarom moeten wij dat doen, ook om te leren van dat verleden.

Herdenken helpt ons om na te denken over het leven: wat zou ik gedaan hebben? Die vraag kwam ook op me af bij de voorstelling "Esther was Joods". Indrukwekkend hoe je de steeds verder gaande vervolging meemaakt, beklemmend zelfs. Je zou willen roepen: ga weg, duik onder! Want we weten wat er gebeurd is.

Dan ben je dankbaar voor de vrijheid, waar we in leven. Wil je daar zorgvuldig mee omgaan en zuinig zijn op onze samenleving, onze democratische rechtsstaat. Want dat is geen vanzelfsprekendheid en heeft onderhoud en waakzaamheid nodig. Vrijheid geef je door, dat is een weerkerend thema rond 4 en 5 mei.

Zijn we ons daar nog voldoende van bewust? Tot 4 mei 2019!

Marjo Molengraaf, fractievoorzitter ChristenUnie-SGP