een fascinerende vechtpartij
een fascinerende vechtpartij Jos Huibers

Een fascinerende vechtpartij

29 mei 2018 om 11:29 lokaal

GORINCHEM Ik spreek haar één dag na de afscheidsreceptie op het gemeentehuis, Eva Dansen, dan nog net demissionair wethouder met een dikke portefeuille. Burgemeester Melissant-Briene sprak waarderende woorden over haar en haar vertrekkende collega-wethouders en noemde een lange lijst van prestaties, die in de afgelopen vier jaar geleverd zijn. ,,Ik ben hartstikke trots," zegt ze, ,,Op wat we gedaan hebben. Ondanks de tegenspoed, het vertrek van twee wethouders, het gedwongen vertrek van een burgemeester, een noodzakelijke bezuinigingsdoelstelling en een dwarse oppositie, waarin de voormalige machthebbers verzameld waren. We hebben in de zogenoemde regenboogcoalitie met een krappe meerderheid goed samengewerkt en goed werk geleverd. Vanuit omliggende gemeentes hebben we hiervoor ook veel waardering gekregen. We hebben hard gewerkt, soms tegen de klippen van een zure oppositie, een kritische pers en een vijandige Facebooklobby op."

door Jos Huibers

,,Ik had vooraf gerekend op tegenwind. Ik zat al acht jaar in de gemeenteraad dus ik was te ervaren om eerlijkheid te verwachten. Ik nam mij bij aanvang nadrukkelijk voor om open en eerlijk te zijn en duidelijkheid te bieden, maar ik leerde al snel dat daarvan gemakkelijk misbruik wordt gemaakt. Ik merkte, dat zaken vaak veel ingewikkelder waren, dan je als raadslid dacht. Ik dacht goed toegerust te zijn, maar als je je echt verdiept in de dossiers, dan blijkt er zoveel meer. En als bestuurlijk verantwoordelijke kom je op basis van kennis dan tot andere afwegingen. Gelukkig was ik vertrouwd met tegenwind.

Als SP-er in de Gorcumse raad, decennialang gedomineerd door de PvdA, lig je altijd extra onder een vergrootglas. Ik was eraan gewend, dat anderen tegen onze moties stemden, niet op basis van de inhoud, maar domweg, omdat ze van de SP kwamen. Ik heb meegemaakt, dat een SP-motie die werd weggestemd, enige weken later in een iets andere gedaante door een andere partij werd ingebracht en aangenomen. Zo werd er op mij, als vrouw én SP-er in het college extra gelet. Ik vond en vind het een uitdaging. Ik hou van een stevige politieke discussie, maar ik heb en hou moeite met persoonsgerichte aantijgingen. Mijn principe is om nooit met modder te gooien. Ik ben niet bang om mijn mening te geven, ik zeg wat ik vind, maar ik ben wel eerlijk en speel niet op de man.

FANATIEK Een stevige politieke discussie was ik van huis uit gewend. Als menig SP-er kom ik uit een echt rood nest in Rotterdam. In het toenmalige verzuilde Nederland was ons gezin zwaar socialistisch, we waren lid van de VARA, lazen het Vrije Volk. Sommige kinderen mochten van hun ouders niet bij ons thuis spelen. Ik ben heel erg opgegroeid met politieke discussies, waar iedereen zeer fanatiek aan deelnam. Als je even ademhaalde kwam een ander ertussen.

Ik heb altijd respect gehad voor mensen die anders denken dan ik. Ik kan goed door één deur met liberalen of mensen van GroenLinks. Dat is ook wel gebleken in de coalitie. Zolang mensen principes hebben, kan ik er mee praten. Met mensen zonder principes heb ik veel meer moeite. Mensen die omwille van de macht hun principes voortdurend bijstellen of moeiteloos van de ene naar de andere partij overlopen. Bij de populisten en de lokalo's gaat het om de personen en niet om een visie op de samenleving. Over die ontwikkeling maak ik me zorgen.

SAMENLEVING Ik ben al jong gaan werken, in een kapsalon en een damesmodezaak. Wat later ben ik naast mijn werk weer gaan leren, eerst de HAVO, toen de Sociale Academie. Ik studeerde af in Opbouwwerk en Sociaal-cultureel werk. Vervolgens studeerde ik een periode Pedagogische en Andragogische Wetenschappen. Ik heb altijd veel commitment gehad met de zwakkeren in de samenleving. Als vrijwilliger en stagiaire maakte ik kennis met het kinder- en vrouwenwerk. Met veel plezier, maar ook met een groeiend besef van onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Na 30 jaar in Rotterdam verhuisden we in 1987 met het gezin - een zoon, een dochter - naar Gorcum. Als hoofd Activiteitenbegeleiding werkte ik lange tijd met ontzettend veel plezier in Huize Steijndelt en later in het Avondlicht in Herwijnen. Toen Gorinchem een eigen afdeling kreeg ben ik lid geworden van de SP. Rond het jaar 2000 werd dit, bij de groei van het aantal leden, een officiële afdeling. Bij de eerste gemeenteraadsverkiezingen, waar wij aan meededen, kwamen we direct binnen als tweede partij. Tot groot ongenoegen van de PvdA dus.

Toen ik later carrière ging maken als manager dagbesteding en manager zorg in een grote Utrechtse zorginstelling, zag ik van dichtbij de gevolgen van de Marktwerking. Als gevolg van regels, protocollen, kwaliteitsbeleid en bureaucratisering werden de verpleegkundigen en verzorgenden achter de computer gejaagd, waardoor de kosten toenamen en de uren 'aan het bed' drastisch terugliepen. De kwaliteit van de zorg nam af en het werk werd veel minder leuk voor de uitvoerend werkers. Hetzelfde gebeurde met de ziektekostenverzekering, waarover de verzekeringskantoren de baas werden. Het basispakket werd uitgekleed en de aanvullende zorg werd onbetaalbaar voor de minder draagkrachtigen. Hetzelfde geldt voor de Thuiszorg. Ouderen moeten langer thuis blijven wonen, maar tezelfdertijd wordt drastisch bezuinigd op de thuiszorg. Mijn overtuiging was en is, dat Marktwerking in de Zorg leidt tot minder handen aan het bed, verschraling van de zorg, ziekteverzuim en vertrek van betrokken werkers en per slot enorme personeelstekorten. Dat maakt me boos.

TONEELSTUK Op mijn eigen vakterrein, het welzijnswerk, was in de voorgaande periode 50% bezuinigd. Het werk van vakkrachten moest overgenomen worden door vrijwilligers. Dit gebeurde met wisselend succes. Graag wilde ik ondersteuning bieden aan deze vrijwilligers. Maar zelfs de aanstelling van één professioneel werker gaf veel commotie in de raad. Ik had als SP-er een lagere gunfactor dan andere wethouders. Zo werkt het ook, politiek is vaak een toneelstuk, een fascinerende vechtpartij. Ik heb er vooral van genoten. Tevredenheid overheerst een licht gevoel van miskenning.

Het nieuwe college belooft heel veel, maar veel van de door hen benoemde prioriteiten zijn al door ons in gang gezet. Al die beloftes zullen ze niet gaan waarmaken. De toekomst zal leren dat wij het helemaal niet zo gek gedaan hebben. Ik ben weer terug in de raad. Ik doe het nog vier jaar, daarna ga ik met pensioen. Ik wil geen politieke dinosaurus zijn. Ik roep het maar rond, opdat men mij eraan houden zal. Over vier jaar word ik vrijwilliger. Voor de SP."

advertentie
advertentie