Mijn Gorinchem: Huis

,,Wat zou je willen hebben als we morgen de staatsloterij zouden winnen”, vraag je me. We hebben het er weleens over, wat we als eerste zouden wensen wanneer we alles zouden kunnen. Jij hebt dromen over verre reizen die je zou willen maken of het kopen van een huis met wijds uitzicht over de polder. Je klapt je laptop open en kijkt wat er allemaal in de omgeving te koop staat. We oordelen over veel te dure huizen met fout gekozen vloeren, te kleine tuinen en dat ene droomhuis die aan de andere kant uitkijkt op een enorme garage. Nee, daar zouden wij dan niet voor kiezen.

,,Misschien ben ik wel gewoon heel tevreden met wat we hebben”, zeg ik. Ik zou zo snel niet kunnen bedenken wat ik dan als eerste zou willen kopen of doen. Dat is niet omdat ik geen verlanglijst heb met dingen, maar omdat ik best tevreden ben met wat we hebben. Ons huis is niet het chicste of grootste. Het heeft geen marmeren keuken werkblad. Geen hippe eettafel met perfect matchende stoelen eromheen. Maar ik houd ervan hoe onze eettafel bedoeld is voor familiediners en goede gesprekken. Hoe onze iets te kleine woonkamer bedoeld is voor spelletjesavonden en stoelen voor vrienden die onverwachts langskomen en altijd welkom zijn. Hoe onze muren gevuld zijn met foto’s en zelfgemaakte tekeningen. Ik houd van onze achtertuin en het zonhangen in het door ons gebouwde favoriete Bali-hoekje. Ons huis gaat niet over de dingen die erin staan of hoe mooi en groots het eruit ziet voor de buitenwereld. Nee, het gaat over ons leven dat binnen deze muren gebeurt. Het gaat over de mensen, de momenten, de lessen en de herinneringen.

,,Ik zou tijd willen kopen”, antwoord ik je. Daarvan kan je niet genoeg hebben, juist omdat je nooit weet hoeveel je daarvan hebt. Ja, tijd. Dat zou ik wensen, zodat we ons erin kunnen wentelen nu de kinderen nog zo klein zijn. Tijd om in op te gaan, omdat we er zoveel van hebben. Tijd om alles in te beleven, echt te beleven.

,,Morgen koop ik een lot”, zeg je en kijkt me lachend aan. Dan koop ik daarvan een horloge voor je en doe ik er geen batterijen in, dan hebben we altijd tijd genoeg.

Esmay Usmany