Sia Hermanides over eerste film op IFFG 2023: ‘Zoektocht naar identiteit boeit me’

GORINCHEM Gorinchem is van 13 tot en met 16 april hét middelpunt van de filmwereld. Het Internationaal Filmfestival Gorinchem (IFFG) haalt de wereld naar de vesting. De komende weken proef je aan dat wat het filmfestival straks te bieden heeft. Deze week een interview met Sia Hermanides, maker van White Berry, haar eerste speelfilm die vrijdag 14 april te zien is op het IFFG.

White Berry, het verhaal over het meisje Grace dat albinisme heeft en worstelt met haar identiteit, mag dan haar eerste speelfilm zijn; met onder meer Voetbalmeisjes, Ninja Nanny en Afua maakten we al kennis met het werk van Sia. Van jongs af aan wist ze dat ze de filmwereld in wilde. ,,Ik keek met mijn vader veel films en ging zelf korte films maken toen een vriendin een camera kreeg van haar ouders. Dat was in die tijd heel bijzonder”, weet Sia nog. ,,Hoe ouder ik werd, hoe meer ik dacht: ‘Dit vind ik zó leuk, dit wil ik professioneel gaan doen’.”

Zo gezegd, zo gedaan. Op de Universiteit van Amsterdam maakte ze tijdens haar Bachelor Media en Cultuur kennis met de theorie, waarna ze op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht de praktijk verder leerde en zich specialiseerde in scenario en regie. Ze studeerde er cum laude af en was vastberaden wat ze de mensen wilde laten zien: ,,Als mensen me vroegen wat ik als kind tof vond, zei ik Pippi Langkous. Dat komt uit de jaren zeventig! Dat kan toch niet? Dat zij de enige was in wie ik me vroeger herkende als avontuurlijk meisje. Wat dat betreft leven we in een patriarchale maatschappij. Ik herkende mezelf niet in wat ik op televisie zag. Stereotype beelden van onder meer vrouwen werden steeds herhaald. Ook niet gek hoor, ik zette als beginnend filmmaker ook mannen of jongens in de hoofdrol. Omdat je dat gewend bent. Met de serie Voetbalmeisjes kwam een droom uit en maakte ik de serie die ik zelf vroeger op televisie had willen zien als avontuurlijk meisje dat van voetbal hield.”

In de persoon van Latifa Mwazi heeft ook in White Berry een vrouw in de hoofdrol. Zij speelt Grace, een meisje met albinisme dat haar plek in de maatschappij probeert te vinden. ,,Ik gaf in Tanzania filmlessen aan studenten en zag dat mensen met albinisme buiten de maatschappij leefden. Dat raakte me en bleef geïnteresseerd in het onderwerp. Wie ben ik en waar hoor ik bij? De zoektocht naar je identiteit boeit me. De film is ook in samenwerking met Latifa geschreven en haar persoonlijke ervaringen waren een inspiratiebron. Mijn werk is sowieso vaak Character-Driven.”

Op het IFFG wordt de film getoond aan scholieren. Wat hoop je dat ze ervan leren? ,,Ik hoop dat ze zichzelf kunnen herkennen en inzien: ‘Hé, ik ben niet de enige die zich nog niet bij een bepaalde groep thuis voelt’. Dat ze gerustgesteld worden, maar ook begrip krijgen. Tot nu toe horen Latifa en ik mooie reacties als we vertoningen bezoeken. Maar soms hoor je ook reacties waarvan je denkt: ‘Oh ja, goed dat we de film maken’. Wat ik ook belangrijk vind aan deze film: Latifa zag zichzelf nooit terug. Niet op televisie, niet op posters, niet in andere media-uitingen. Daardoor kon ze zich nergens in herkennen en werd ze onzeker. Deze film is ook voor mensen die niet aan het dominante beeld in de media voldoen, zodat ze zichzelf herkennen en denken: ‘Ik doe er ook toe’.”