Ingezonden: Zo kan het beter

Tijdens de vakantieperiode in Gorcum zijn en genieten van de stad en omstreken is aangenaam. Op het Gorcumse museumplein is het goed toeven en het wandelen langs de rivieren met de steeds wisselende uitzichten heeft iets bijzonders.

Toch hangt er nu een bijna onzichtbare, grijze deken over deze tijdsbesteding. Het voelt verkrampt en hol. Gek is dat niet, de afspraken moeten verzet of afgezegd worden. Je weet niet wat je tegenkomt als je Gorcum wilt verlaten. Trekkers? File? Brandende hooibalen? Raar, maar deze tijd – zeg maar de laatste tien jaar - is ons gezegd: ,,Je hebt je eigen verantwoordelijkheid en die bepaal je zelf.” Als volk van zeventien miljoen mensen moet die verantwoordelijkheid wel zeer gevarieerd en verschillend zijn. Dat blijkt wel.

Hoe verrassend en verfrissend is het dat een groepje mensen van de stichting Gedenkplaats Gorcumse Martelaren 1572 donderdag 29 juni in het café Hipper aan belangstellenden hun ontwerp voor een gedenkplaats presenteerde. Het ontwerp moet een gestolde, zichtbare geschiedenis zijn die wordt verteld, en de identiteit van Gorcum versterkt; oproept tot verdraagzaamheid en respect. Anders gezegd: lessen in solidariteit. In gedachten zie ik dat juffen en meesters de kinderen op de gedenkplaats hun aandacht vragen; dat docenten de discussie met onze toekomstige generatie ter plekke aangaan. Zie je wel: het kan toch, solidair zijn.

Terug naar huis liep ik door een wijk met opvallende tegeltjes. “Hart voor uw Wijk”, adoptiegroen. Weer een uiting van solidariteit.

Vandaag kan mijn dag niet meer stuk.

André van der Kaaij