Twee honden domineerden het nieuws in de afgelopen week. De eerste omdat hij in zwaar verwaarloosde, abominabele staat was aangetroffen aan ener stadsrand, de tweede omdat hij een onschuldig reetje had aangevallen in natuurpark de Avelingen. Alwaar de hond in kwestie eigenlijk niet los mocht lopen, doch uitsluitend aan een lijn. In beide kwesties viel de baasje veel te verwijten, de hond zelf kun je immers niet kwalijk nemen, dat hij zichzelf verwaarloost respectievelijk nog enig jachtinstinct heeft. Had de eerste hond het jachtinstinct gehad van de tweede, dan was hij niet verwaarloosd geraakt en was de tweede hond zo hulpbehoevend geweest als de eerste, dan had het zielige reetje nog geleefd en was het derhalve niet zielig geweest. Kortom, verwarring alom.
Ik moet u dan toch maar publiek bekennen, dat wij zelf geen hond meer hebben. De laatste, een franse buldog - een hondje dat alleen vrijelijk kan ademen na een dure operatie - hebben we weggedaan. Wijzelf zeggen liever ‘dat wij voor ons viervoetertje een beter mandje mandje hebben gezocht’, maar volgens velen komt dat op hetzelfde neer. Voor de ..
