Het ongelooflijke lijkt gebeurd. Er was een heuse, ouderwetse, nostalgische vorstperiode voor nodig om het voortdurende coronagekrakeel, de vaccinatiecijfers, de avondklok en de bezetting van de ziekenhuisbedden een wijle naar de achtergrond te duwen. Het Hollandse hart gaat wagenwijd open als vorst, sneeuw en ijs, voor velen een herinnering uit een ver verleden, zich plots in volle glorie manifesteren. De sleeën en schaatsen zijn niet aan te slepen, dan wel worden uit het vet gehaald, als ze daar tenminste in lagen. Bij ons lagen ze namelijk niet in het vet, maar gewoon op zolder, een tikkeltje roestig, dat wel. Slechts een enkeling vraagt zich af of je bij het schaatsen, sleeën en het bouwen van sneeuwpoppen nou wel of niet een mondmasker op moet, wat bij het met verse sneeuw inzepen van een ander natuurlijk sowieso niet kan. Maar wat dondert het, puur Hollandse sneeuwpret laat zich niet beteugelen of beperken. We zien straks wel verder als de derde golf over ons komt. Daar kunnen we dan weer over praten aan de praattafels op televisie.
Wat ook onder een dikke laag sneeuw verdwijnt is het dorpsdrama AZC. Dat komt er dus niet op de daarvoor meest geschikte plek in de Gildenwijk. Hoewel de gemeenteraad er nog over moet beslissen, is op voorhand duidelijk, dat het niet doorgaat. Slechts één partij, D66 ziet nog mogelijkheden. Slechts één partij realiseert zich, dat het belang van ..
