Buurvrouw Bea is in rep en roer. Het driehoog gelegen balkonnetje trilt er van, als het ware dan. ‘Er is toch een kloof, buurman’, roept ze, ‘en hij schijnt behoorlijk diep te zijn’. ‘Nee toch, Bé, waar dan?’, roep ik gespeeld onthutst, want van die kloof, dat wist ik natuurlijk al een tijdje. Hij schijnt dwars door onze gemeenteraad te lopen en dan ook nog eens scherp precies tussen coalitie- en oppositiepartijen. Alsof het duaal stelsel in Gorinchem heimelijk is afgeschaft, stiekempjes in een duistere nacht illegaal bij de ondergrondse vuilcontainers gezet. Tot ongenoegen van een enkele buurtbewoner. Het betekent in het algemeen, dat plannen van het College van Burgemeester en Wethouders op voorhand worden goedgekeurd door de leden van de coalitiepartijen en bewegingen en worden afgekeurd door de leden van de oppositiepartijen. En omdat de coalitiepartijen één lidmaatje meer hebben, zitten de leden van de oppositiepartijen er voor Jan Doedel bij, terwijl zij toch ook een beduidend deel van het Gorcums volk vertegenwoordigen.
‘In de gemeenteraad, buurman’, roept Bea, ‘daar is de kloof, tussen de regeerders en de controleurs. En de controleurs zijn met eentje te weinig om te kunnen controleren. Hoe zit dat nou met dat duale stelsel van je?’
