'Frenkie en Youri zijn lieve, sterke knullen geworden'

14 juni 2021 om 14:34

Voordat een kind de top bereikt in het voetbal is er onvoorstelbaar veel gebeurd, vooral op het thuisfront. Achter vrijwel iedere voetbalheld staan ouders die zich jarenlang volledig in dienst stellen van de carrière van hun talentvolle kind, terwijl ze eventuele broers of zussen ook nog eens de tijd en liefde moeten geven die zij verdienen. De rol van de moeders van zulke toppers in de dop wordt daarbij nog wel eens onderbelicht.

JEUGDJOURNAAL Dat ondervond Marjon Schuchhard (49) toen zij afgelopen week werd gevraagd voor een item van het Jeugdjournaal over moeders van Oranje-spelers op het EK. De makers van het programma wilden ook graag de vader en de opa van Frenkie erbij hebben. Daar ging Marjon echter niet zomaar in mee: ,,Het gaat toch over voetbalmóéders? Waarom moeten die mannen er dan weer bij?” Ze hadden een punt, vonden ze bij het Jeugdjournaal, dat er vervolgens een leuk item met Marjon alleen van maakte.

Het was al vroeg duidelijk dat Frenkie een bijzonder kind was. ,,Hij liep al met elf maanden”, vertelt Marjon. ,,En hij kon ook al meteen tegen een bal trappen. Ik was er wel blij mee dat hij maar kort gekropen heeft, want dan stoppen ze toch maar alles in hun mond.”

Toen Frenkie 4,5 was, viel hij meteen op bij een kersttoernooitje en werd hij gevraagd voor ASV Arkel, hoewel je hier doorgaans pas vanaf 5 jaar kan komen voetballen. Na anderhalf jaar – Frenkie was 6 – kwam er al een scout van RKC. Te jong, vond Marjon, dus hij bleef vooralsnog bij Arkel spelen. Een jaar later stonden er zelfs twee clubs op de stoep. Uiteindelijk werd het Willem II. Wat de andere club was, wil Frenkie liever niet naar buiten brengen, en zijn moeder houdt zich daar trouw aan.

GEDOE MET KLEDING De keuze voor Willem II pakte geweldig uit. ,,Hij werd daar opgenomen als familie. Hij begon in de F’jes maar al snel werd hij doorgeschoven naar de D’tjes. Grootste gedoe was de kleding. In de D’tjes dragen ze doorgaans maatje 164, maar voor Frenkie had ik 146 nodig. Anders stond je constant die mouwen op te rollen en het shirt zelf. Ieder jaar weer moest ik terug voor die kleding. Hij was altijd veruit de kleinste. “

De Jong moest stevig aan de slag bij Willem II, maar dat deed hij vol overtuiging. ,,Altijd dat drijven, altijd de beste willen zijn en prijzen willen winnen. Daar moet je dan wel wat voor laten, en dat deed ‘ie dan ook. Als zijn vrienden aan het bier gingen met stappen, stond hij met een colaatje. Toch kon ik niet overal in meegaan. Op een gegeven moment, hij zat nog op de basisschool, hadden ze liever niet dat hij mee zou doen aan het Timmerdorp, omdat hij dan geblesseerd zou kunnen raken. Toen heb ik gezegd: dat kan ook als hij ongelukkig van de stoep stapt. Hij moet ook gewoon kind kunnen zijn hoor. Dus heeft ‘ie gewoon met z’n vriendjes meegedaan met het Timmerdorp.

Ook als hij niet bij Willem II aan de bak moest, vond Frenk het heerlijk om gewoon lekker in een voetbalcourtje in Arkel te voetballen. Met z’n broertje en vrienden”, Marjon toont op haar telefoon een filmpje uit die tijd. ,,Of hierachter, tegen de garages. Helaas was er dan altijd zo’n zeurpiet die dreigde de bal lek te steken als ze niet ophielden. Dat vond ik zo stom; zijn die gasten zelf niet jong geweest?”

ZWARTE SCHOENEN Marjon werkt tegenwoordig voor zorgorganisatie ZorgVuldig als huishoudelijke hulp voor ouderen, in onder meer Gorinchem. In de tijd dat Frenkie bij de jeugd van Willem II speelde, was ze parttimer bij de Schildkamp in Asperen. ,,Ik werkte daar vooral ’s avonds en ’s nachts. Zo kon ik overdag mooi alles voor hem kon regelen. Eerst reed opa De Bruijn hem iedere keer naar Tilburg. Vanaf de D’tjes werd hij drie, vier keer per week opgehaald door een chauffeur van Willem II. Ik zorgde er dan voor dat zijn eten klaar was en zijn tas gepakt, en dan werd hij hier op de hoek van de straat opgepikt. Buurtgenoten zien hem nog staan, vertelden ze laatst: zo’n klein mannetje met een enorme tas. Maar dat ging allemaal goed.

Slechts één verplichting bij Willem II was niet zo leuk voor hem. Hij had zilvergrijze en zwarte schoenen gekregen van zijn opa en oma, maar hij mocht in het begin alleen zwarte schoenen dragen. Tegenwoordig speelt iedereen op felgekleurde voetbalschoenen.”

ARSENAL De nuchterheid van Frenkies moeder leidde er ook toe dat hij gewoon zijn havo heeft afgemaakt. ,,Terwijl hij school eigenlijk helemaal niks vindt”, zegt Marjon lachend. ,,Maar ik heb altijd gezegd dat je nooit weet hoe dingen lopen. Voor hetzelfde geld blesseert iemand je zo dat je de top niet meer kunt halen en dan heb je helemaal niks.

In eerste instantie ging hij naar Lyceum Oudenhoven in Gorinchem. Langer dan een jaar duurde dat niet, want dat was niet aan te rijden. Daarna is hij in Tilburg de havo gaan doen. Op zijn vijftiende wilde Arsenal hem hebben, maar hij moest eerste de havo afmaken.” Dat pakte goed uit, want in de Tilburgse schoolbanken leerde hij zijn vriendin Micky Kiemeney uit Hilvarenbeek kennen, die destijds op hoog niveau hockeyde bij Den Bosch. De twee zijn na een korte break-up nog altijd bij elkaar. ,,Een leuk stel!”, vindt Marjon.

SCHEIDING Een moeilijk periode was de scheiding van Marjon en Frenkies vader John de Jong. Dat speelde in 2012-’13, toen de jonge voetballer 14 jaar was. ,,Hij vond het natuurlijk niet leuk, maar ik heb tegen hem gezegd: ‘Als jij wilt worden, wat je wilt worden, moet je dat uiteindelijk zelf doen. Een scheiding mag dat niet in de weg staan. Die moet je loslaten. Uiteindelijk zijn Frenkie en zijn broer Youri daar goed doorheen gekomen. Vanaf 2012 heeft mijn huidige partner, Michel Schuchhard, ze mee opgevoed. Het zijn allebei lieve, sterke knullen geworden.”

Hoe was dat eigenlijk voor Youri de Jong om zo’n succesvolle oudere broer te hebben? ,,Van jaloezie was in ieder geval nooit sprake, wederzijds niet”, is Marjon resoluut. ,,Het zijn twee handen op één buik. De twee waterratten noem ik ze altijd, een stel gekke gasten bij elkaar.”

YOURI Youri werd 4,5 jaar na Frenkie geboren. Opvallend genoeg hield hij aanvankelijk helemaal niet van voetbal. Hij vond gym leuk. Dat deed hij bij OMOS Arkel, waar ook Frenkie een tijdje niet onverdienstelijk turnde. Kracht en lenigheid zitten de De Jong-broers in de genen, want Youri werd al op zijn zevende gevraagd voor OKK in Gorinchem. Drie jaar lang turnde hij op hoog niveau. Hij werd zelfs zestiende van Nederland, terwijl hij ‘slechts’ 7 uur per week trainde en hij het moest opnemen tegen jongens die 20 uur per week trainden.

,,Ik heb stad en land met hem afgereden, maar toen hij 10 jaar werd, begon het voetbal toch te trekken. Nu staat hij op zijn 19^e in het eerste van ASV Arkel. Natuurlijk op het middenveld. En maar praten, en maar aanwijzingen geven. Net als z’n vader en z’n broer.”

MEDIA Hoewel het moeilijk is om ook maar íéts negatiefs te bedenken over Frenkie de Jong, is zijn moeder erg voorzichtig met social media, tv-programma's en kranten. Dit op aanraden van haar oudste zoon. ,,Frenkie zei op een gegeven moment: ‘Mam, je moet je niet focussen op media hoor.' En hij had gelijk. Daar kan je helemaal krankjorum van worden. Het lijkt niet persoonlijk, maar het is toch jóúw kind. De ene keer krijg je een 4 voor je prestatie, omdat je geen bal hebt gehad, de andere keer ben je top of the bill met een 9.

Die voetbalpraatprogramma’s kijk ik ook niet of nauwelijks. Van die oud-voetballers als Van Hooijdionk of Van der Vaart die dan analist worden… Altijd doen ze net of ze het allemaal beter kunnen. ‘Ben je je eigen tijd vergeten?’, denk ik dan vaak. Dan zap ik weg en ga ik lekker wat anders kijken.”

Wat verwacht Frenkie eigenlijk van het komende EK? ,,Hij hoopt heel ver te komen”, zegt Marjon, om er fluisterend aan toe te voegen, ,,maar hij verwacht dat Frankrijk het wel eens heel goed zou kunnen gaan doen. Zelf hoop ik dat ze in ieder geval de achtste finales bereiken. Tot nu toe lijkt het allemaal wat stroef, maar je speelt gewoon weinig met elkaar. We hebben een goed team hoor. Het is te hopen dat die klik er ineens komt.”

FAMILIEMAN Zondag was Marjon bij de gewonnen openingswedstrijd van Oranje in Amsterdam tegen Oekraïne. ,,Ja, hij had ons weer uitgenodigd, hij is echt een familieman. Dus we mochten eerst weer naar de teststraat, hahaha. Mijn vader was ook mee, die is ook al zo’n voetballiefhebber. Mijn moeder ook, maar die blijft dan liever thuis, want ze vindt het te spannend.”

Net als bij Barcelona trad De Jong in de Johan Cruijff ArenA aan in een shirt met nummer 21. Het is een eerbetoon aan zijn andere opa, de 3 jaar geleden overleden opa De Jong, wiens geboortedag 21 april was.

In alles een echte familieman dus.