Jannie (links): ,,Onze taak is om de bewoners en familie een fijne plek te geven."
Jannie (links): ,,Onze taak is om de bewoners en familie een fijne plek te geven." Suzanne Heikoop | SHe Fotografie

De liefdevolle verzorging in Hospice Gorinchem: ‘Geen mensen, maar engelen’

8 december 2021 om 08:10 Maatschappelijk

GORINCHEM De één was mantelzorger en liet haar vader er liefdevol verzorgen. De ander is vrijwilliger. Helma Magendans en Jannie Slagboom hebben beide verhalen met een lach en een traan beleefd binnen de muren van Hospice Gorinchem. ,,Ik wil de mensen helpen die de kans op genezing niet kregen.”

door Suzanne Heikoop

,,Mijn vader werd op 11 december 2019 opgenomen in Hospice Gorinchem.” vertelt Helma Magendans (60). ,,Hij had prostaatkanker en dat was jarenlang onder controle, maar het zaaide uit naar zijn botten en hoofd. Mijn moeder was al overleden en zijn nieuwe vriendin was invalide, samenwonen kon om die reden niet. Ik verzorgde mijn vader daarom. Het ging steeds slechter met hem. Hij kon het huis niet meer uit en vereenzaamde. Hij belde me vijf keer per dag en ik was er zoveel mogelijk, maar dat werd zwaarder. De huisarts adviseerde om hem naar het hospice te brengen. Daar was goede zorg en gezelschap. Er was plek voor hem en hij kon snel worden opgenomen. In het begin van mijn vaders opname was het voor iedereen zoeken. Het wende echter snel. Hospice Gorinchem voelt echt als een thuis, je komt in een warm bad als je door de deur loopt. Mijn vader bloeide echt op en het gaf mij enorm veel rust. Hij was een vaste gast van de koffiekamer en hij zat graag met familie of vrienden in het tuinhuisje. Ik ging iedere dag langs, mijn man en zoon bezochten hem regelmatig en ook veel kennissen kwamen aanwippen.”

OPLUCHTING EN VERDRIET Langzamerhand ging het achteruit. ,,De rollator werd een rolstoel. Het gezwel in zijn hoofd begon zijn tol te eisen; hij werd minder helder. In maart bestelden we, op advies van vrijwilligers, een wensambulance. Op 15 maart zou pa naar het symfonieorkest gaan, maar op 13 maart ging alles op slot vanwege Covid-19. De dag erna overleed zijn favoriete verpleegster. Van die gebeurtenissen kreeg hij een enorme klap. Hij werd bedlegerig, door corona mocht niemand meer komen en hij begreep er niets van. Zijn vriendin overleed, maar ik weet niet of dat ooit is doorgedrongen. Hij was echt in de war en leed. Met dank aan de verpleging kreeg hij dormicum, maar het duurde nog heel lang voor hij echt insliep. Op 11 mei 2020 overleed hij. In het geval van mijn vader was dat voor iedereen een opluchting, maar natuurlijk ook erg verdrietig.” 

Ze hebben er alles aan gedaan om mijn vader optimaal te verzorgen  

SPECIAAL PLEKJE Helma’s vader werd acht maanden lang verzorgd door de vrijwilligers van Hospice Gorinchem. ,,Deze mensen hebben bij mij echt een speciaal plekje. Hospice Gorinchem voelt als een thuis. Iedereen groet je, er wordt gevraagd of je mee wilt lunchen en er is altijd wel iemand beschikbaar voor een praatje. Zelfs als ze de benen onder hun lijf vandaan lopen. De vrijwilligers zijn gastheren en -vrouwen, maar ook wel degelijk opgeleid en ze weten wat er aan de hand is. Je merkt dat ze dit werk vanuit liefde doen. Het is een zware, maar dankbare taak en je moet er best stevig voor in je schoenen staan. Als je er als naaste even helemaal doorheen zit, en dat is bij mij een aantal keer gebeurd, word je liefdevol opgevangen en zijn de vrijwilligers er voor je. Albert was er de laatste avonden van mijn vader bij en heeft toen veel met ons gepraat. Toen pa overleed, was Albert oprecht verdrietig. Vrijwilliger Heiltje is speciaal gekomen om, samen met Albert, mijn vader netjes te maken. Toen we achter de kist de poort uitliepen, werden we begeleid door de aanwezige ploeg. Het is allemaal zo warm, oprecht en meelevend. Ze hebben er alles aan gedaan om mijn vader optimaal te verzorgen en zelfs na zijn dood waren de vrijwilligers er voor ons. Ze zijn geen mensen, maar engelen.”

TWEE KANTEN OP Eén van de vrijwilligers is Jannie Slagboom (71). Ze werkte veertig jaar lang als financieel adviseur, samen met haar man die al een zelfstandig administratiekantoor had. ,,Vroeger was ik ziekenverzorger. Na mijn pensionering in het bankwezen ging ik acuut weer de zorg in. Ik kwam zeven jaar terug terecht bij Hospice Gorinchem. Zelf heb ik twee keer borstkanker gehad. Je beseft dan meer dat het twee kanten op kan gaan. Ik wil de mensen helpen die de kans op genezing niet kregen.”

Er zijn ook momenten die niet in de koude kleren gaan zitten

VAN CIJFERS NAAR ZORG Jannie maakt mooie en moeilijke momenten mee. ,,Mensen die stervende zijn, zijn eerlijk. Het zijn de laatste maanden van hun leven, dus wat hebben ze te verliezen? De wereld is hier veel warmer dan in de financiële sector. Daar gaat het om geld verdienen en cijfers, terwijl het in de zorg draait om de ander. Dat merk je ook wel binnen het team. Mensen die hier als vrijwilliger komen werken, weten over het algemeen waar ze aan beginnen. Vaak is men al een aantal keer met de dood geconfronteerd en mede daarom wil men helpen. Er zijn ook momenten die niet in de koude kleren gaan zitten. Pas overleed een dame die dezelfde leeftijd had als ik. Onze oudste zoon, een forse jongeman, overleed drie jaar terug plotseling aan een hartstilstand. Recent werd door een uitvaartverzorger gevraagd of ik mee wilde helpen om een forse overledene van ongeveer dezelfde leeftijd naar buiten te begeleiden. Dat raakte me.”

BLOEMKOOL MET VIS Jannie draait graag de kookdienst en doet haar best om de bewoners te serveren wat ze wensen. ,,Zelfs als ze bloemkool met vis willen, wat ik totaal geen combinatie vind. Ze krijgen het. Onze taken zijn verdeeld in diensten van vier uur. De één doet de kookdienst, de ander maakt kamers schoon, we doen de was en wassen bewoners. Iedere dienst is anders. Je weet globaal je taken, maar er gebeuren altijd dingen die de dag anders maken. Dat is ook wel leuk. De verpleegkundige handelingen worden gedaan vanuit Rivas, daar hoeven we ons niet mee bezig te houden. Onze taak is om de bewoners en familie een fijne plek te geven. Zolang ik gezond blijf en de trap nog op kan komen, blijf ik dit doen.” En lachend: ,,Vroeger zat ik dag en nacht bij mijn man en was ik nooit van huis. Dat haal ik nu in. Hij klaagt nu wel eens dat zijn vrouw altijd weg is, maar het is voor een goed doel.”

WORD VRIJWILLIGER Hospice Gorinchem zoekt nog vrijwilligers en in januari start weer een nieuw opleidingstraject. Voor meer informatie kan contact opgenomen worden via info@hospice-gorinchem.nl of 0183-406040.

Stichting Hospice VTZ Gorinchem
Haarstraat 29
4201 JA Gorinchem
www.hospice-gorinchem.nl
info@hospice-gorinchem.nl
0183-406040

Helma: ,,Zelfs na zijn dood waren de vrijwilligers er voor ons. Ze zijn geen mensen, maar engelen."