Jannie en Henk vieren briljanten huwelijk: ‘We kijken terug met dankbaarheid en zien de toekomst met optimisme tegemoet’

19 december 2021 om 14:34 Mensen

GORINCHEM Henk en Jannie Kamp–Blom zijn zondag 19 december 65 jaar getrouwd. Burgemeester Reinie Melissant ging vrijdag 17 december al bij het echtpaar op visite om ze te feliciteren. 

door Esther de Swart-Peeters

Henk (87) is zes jaar als hij in 1940 met zijn vader vanaf Rotterdam-Zuid het centrum van de Maasstad intrekt om te helpen met puinruimen. Het is daags na het Duitse bombardement. De school van Henk is dicht en veel anders is er niet te doen. Een vader met een klein meisje aan de hand maken diepe indruk op de jonge Henk. ,,Het was ontstellend wat ik daar aantrof. Ik had zo’n medelijden met hen, de ontreddering viel van hun gezichten af te lezen.” Het typische gezicht van het meisje vergeet Henk vervolgens niet. Dat meisje bleek Jannie (87), de vrouw met wie hij trouwt. 

TWEEDE ONTMOETING De twee kinderen lopen elkaar rond 1950 weer tegen het lijf, 16 jaar nu. Henk herkent Jannie meteen aan dat typische, mooie gezicht. Nu laat hij haar niet meer gaan. Henk vraagt of Jannie met hem ‘wil lopen’ een ander woord voor verkering vragen. Ze beginnen te praten en dat doen ze vandaag de dag nog steeds. Omdat het verliefde stel samen wil zijn, verloven ze zich na een tijdje. Henk: ,,In die tijd moest je trouwen als je meer wilde dan hand in hand lopen.” Ze trouwen op het stadhuis aan de Coolsingel, en vriend en dominee Jan verzorgt de kerkelijke inzegening in de Irenekapel. Na het huwelijk wonen ze in Rotterdam-Zuid. Hun eerste zoon Otto wordt er geboren. 

WERKEN VOOR EEN EIGEN WONING Henk wil dat zijn gezin het goed heeft. In de avonden stort hij zich daarom op de studie werktuigbouwkunde en later nog op natuur- en wiskunde. Na het behalen van zijn diploma’s gaat hij aan de slag als werktuigbouwer. Hij doet dat werk met plezier, maar Henk verlangt naar een eigen huis voor zijn Jannie. Met een bad voor de baby. Hij stapt over naar het onderwijs. ,,Als leraar kreeg je toen een huis en een verhuisvergoeding.” Hij maakt er carrière en werkt tot zijn pensionering in het onderwijs. 

LEVEN OP EEN EILAND Voor Henks werk verhuist het gezin vaak. In Arnhem wordt zoon Ad geboren. Vervolgens wonen ze in Hoogeveen, Enschede, Curaçao, Papendrecht en uiteindelijk Gorinchem. Het hoogtepunt is wel de uitstap naar Curaçao. Henk krijgt er de kans om een technische school op te zetten. Samen met Jannie en de jongens wonen ze zes jaar op het tropische eiland. Henk: ,,Ook dit deden we samen, want Jannie deed in het begin de administratie. Het was een fijne tijd. En het leven op Curaçao was goed. Toen onze oudste zoon ging studeren, keerden we terug naar Nederland.” 

In Papendrecht is Henk 22 jaar directeur van een school. Als hij vervroegd met pensioen gaat, blijft hij zich op dat vlak inzetten. Zo zorgt hij ervoor dat jongeren met een migratieachtergrond kunnen starten met het leerlingenwezen (de huidige beroepsbegeleidende leerweg). Het onderwijs is zijn roeping en Henk draagt dat nog steeds graag uit. ,,Ik ben nu gastdocent van Herinneringscentrum Kamp Westerbork. Ik bezoek scholen om over de Tweede Wereldoorlog te praten. Maar vooral over vrede. De samenleving wordt steeds vijandiger. En ik vind het belangrijk om jongeren in te laten zien dat je juist echte vrede nodig hebt om dingen mogelijk te kunnen maken. 

Jannie leeft voor het gezin: de mannen eerst. Daarnaast zet ze zich als vrijwilliger in bij het Rode Kruis in Sliedrecht en in Gorinchem. Ook zit Jannie op gymnastiek, leert op latere leeftijd het elektrische orgel te bespelen en zingt in een koor. Met dat laatste is Jannie pas net gestopt. ,,Dat komt door corona, maar ook door stemproblemen. De stem is wat ouder geworden”, zegt Jannie. Ze houdt zich nu graag bezig met handwerken. Dat doet ze voor de kerstmarkt van de kerk. ,,Ik heb inmiddels een grote stapel knuffels en babysokjes klaarliggen. Hopelijk kan ik er volgend jaar eindelijk, na twee keer uitstellen, iemand blij mee maken.” 

VOL IN HET LEVEN In 1990 wordt Henk gedecoreerd met een lintje. Het is voor zijn jarenlange inzet als voorzitter van de Samenlevingsopbouw, een intergemeentelijke stichting voor cultuur en recreatie. Hij is dan Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Henk zegt hierover: ,,Zonder Jannie had ik nooit een lintje gekregen. Zij stond en staat mij altijd bij. Ik heb veel tijd gestoken in werken. Nu ik met pensioen ben, haal ik die tijd in met Jannie.” Het stel brengt veel tijd samen door. Veelal pratend, ze maken reizen over de wereld, ze lezen veel en luisteren naar muziek. Ze zijn dan wel gepensioneerd, stilzitten is er dus niet bij. Jannie en Henk zijn kwiek en staan nog vol in het leven. Henk concludeert: ,,We kijken terug met dankbaarheid en zien de toekomst met optimisme tegemoet.” 

Vredig zijn is ook de boodschap die de dominee zondag, op de huwelijksdag van Henk en Jannie, namens hen zal overbrengen. Henk: ,,De dominee is zelfs al langs geweest om de dienst door te nemen.” Ze starten de feestdag dus in de kerk. Daarna gaan ze naar Hotel Gorinchem voor een uitgebreide brunch. Die nuttigen ze met hun kinderen, kleinkinderen en een paar vrienden. ,,We hebben alles al voorbereid en houden rekening met de coronamaatregelen. We doen eerst allemaal een zelftest en dragen een mondkapje. Niet als we eten hoor”, sluit Henk lachend af.