#WijzijnGorinchem - Kees Gelderblom: ‘De stad was mijn speelveld’

21 november 2022 om 08:53 Mensen Tips van de redactie

GORINCHEM Hij heeft bij iedere straat of pand in Gorinchem wel een verhaal. Elke anekdote wordt steevast voorgegaan met de woorden: ,,Oh, dit is ook nog wel leuk om te vertellen.” En soms volgt er achteraf een waarschuwing: ,,Dit moet je maar niet in de krant zetten, hoor. “

door Mirjam de Swart 

De 74-jarige Kees Gelderblom is geboren en getogen Gorcumer. Hij heeft ruim 40 jaar als timmerman in Gorinchem gewerkt, het overgrote deel daarvan bij Van der Pijl bouwbedrijf, Vanaf zijn zestiende heeft hij gebouwd en verbouwd op diverse locaties in Gorinchem: van het gemeentehuis tot aan het huidige Fortes Lyceum. Van het historische pand van Van Baalen aan de Appeldijk tot aan het voormalige stadhuis aan de Grote Markt.  

,,Ik was de eerste in de familie die naar het Fortes Lyceum ging”, lacht Kees. ,,Ik heb het gebouwd. Niet alleen natuurlijk, maar toch: ik was de eerste in de familie die daar “naar school” ging. Extra leuk dat mijn kinderen daar ook allemaal naar school zijn gegaan en zelfs een deel van mijn kleinkinderen heeft op de trappen gelopen die ik heb gebouwd.” 

SPEELVELD

 Kees valt van het ene verhaal in het andere. Van de Krabsteeg, waar hij geboren is, neemt hij je mee naar de Kelenstraat. Van de Kortendijk gaan we naar de Kalkhaven om vervolgens in de Bagijnenwalstraat te eindigen. ,,Ik heb mijn jeugd versleten in de Gorcumse binnenstad. Vissen in het Paardewater, vuurtje stoken in de griend, kamperen op de stadswal bij molen De Hoop. De binnenstad was mijn speelveld. Ik heb daar een geweldige tijd gehad.” 

Later was ik vooral op de Hoogstraat en de Langendijk te vinden.  Meiden kijken

,,Toen ik jonger was, vermaakte ik me vooral op de wallen en in de griend. Later was ik vooral op de Hoogstraat en de Langendijk te vinden.  Meiden kijken. Ken je dat hotel aan het Eind. Vroeger zat daar Het Spinnewiel. En voor die tijd zat daar een andere zaak. De eigenaar daarvan wilde meer jongeren aantrekken en schafte daarom een jukebox aan. Ik denk dat dat de eerste jukebox in Gorinchem was. Er zaten alleen maar plaatjes van Fats Domino in, maar het werkte als een tierelier. Het werd al gauw één van de eerste jeugdhonken van Gorinchem.” 

Kees ontmoette zijn vrouw overigens niet op de Langendijk of de Hoogstraat. ,,Nee, dat was later pas. Toen ik een brommer kreeg, gingen mijn vrienden en ik vaak naar Oosterhout en Geertruidenberg. Dan reden we door Nieuwendijk en daar heb ik mijn vrouw ontmoet. Ik heb het trouwens wel aan haar te danken dat ik in Gorinchem ben gebleven, want zij wilde eigenlijk wel in Nieuwendijk een huisje. Maar uiteindelijk vonden we een woning in de Hazewindhondstraat in Gorinchem. Mijn vrouw wilde al snel niet meer weg.” 

COMPUTERS

In de loop der jaren heeft Kees Gorinchem zien veranderen. Dat is ook terug te horen in de verhalen die hij vertelt. ,,Ik weet nog dat we ergens in de jaren tachtig in een huis aan de Havendijk bezig waren. Dar zag ik mensen de hele dag achter een beeldscherm zitten. Ik begreep daar niks van, waar waren die mensen toch de hele dag mee bezig, dacht ik dan. Maar later besefte ik dat dat de eerste mensen waren die werkten met computers.” 

De vrouw van Kees, luistert het hele gesprek aandachtig naar de verhalen van haar man. Alsof ze ze weer voor de eerste keer hoort. Plotseling stoot ze hem aan: ,,Vertel dat verhaal van de kerk eens. Dat is ook zo leuk”, zegt ze zacht. En Kees begint te stralen. ,,Nou, dat was me wat hoor. Het slot van de kerkdeur was kapot en moest in originele staat gerepareerd worden. Er moest een smid bij komen; al met al geen makkelijke klus. Uiteindelijk was ik bijzonder in mijn nopjes met het eindresultaat, maar laatst zag ik tot mijn stomme verbazing dat er nu een modern cilinderslot op de deur zit. Ja, daar was ik natuurlijk niet blij mee.” 

TEGELTJES

Wat nog steeds niet is veranderd, zijn de tegeltjes boven de entree van het nieuwe stadhuis, vertelt Kees. ,,Is het kleurverschil je wel eens opgevallen? Ik weet nog dat wij een keer werden geroepen om een aantal blauwe tegeltjes boven de ingang te vervangen. Die waren gebarsten. Dat kon niet meteen, want die hele speciale tegeltjes moesten helemaal uit Italië komen. Toen ze eindelijk binnen waren, konden wij de tegeltjes bevestigen. Tot onze verbazing bleken ze helemaal niet de juiste kleur te hebben. Op het stadhuis werd toen gezegd dat dat nog wel een keer aangepast zou worden, maar die tegeltjes zitten er nog steeds.”

VERLOEDERT

Kees rijdt nog regelmatig een rondje door de stad op zijn scootmobiel. ,,Dan gaat hij eventjes een rondje rijden”, vertelt zijn vrouw. ,,Maar soms is hij uren weg.” Tijdens zijn ritten door de stad kijkt Kees het liefste naar boven. ,,Daar is Gorinchem op zijn mooist. Gorinchem telt zulke mooie panden. Helaas zijn er ondernemers die de panden niet bepaald mooier maken. Al die monumentale panden, dat prachtige handwerk, het verdwijnt vaak achter lelijke etalages. Heel erg jammer dat het op sommige plekken in Gorinchem zo verloedert. Gelukkig zie je wel steeds meer ondernemers die de panden in de oude staat terugbrengen. Daar ben ik wel blij om.”