Afbeelding
Jos Huibers
Vanaf de Wal

Collectief Verontwaardigd

3 april 2021 om 19:25 Column Vanaf de Wal

Voor de chronisch verontwaardigden onder ons was er in de afgelopen week weer lekker veel reden en aanleiding om extra verontwaardigd te zijn. En weinig of niets geeft in deze tijd van extreme verdeeldheid zoveel verbinding als collectieve verontwaardiging. In onze Tweede Kamer, met maar liefst zeventien partijen, partijtjes en bewegingen verdeelder dan ooit, stond men collectief, zij aan zij en eensgezind te briesen van ongekende verontwaardiging en ook onze gemeenteraad, waar de kloof tussen coalitie en oppositie dieper is dan ooit tevoren, brieste men vrijwel eendrachtig over vermeend onrecht op een plaatselijke scholengemeenschap. Nou zijn er rondom ons natuurlijk regelmatig zaken van beduidende importantie die vormen van oprechte verontwaardiging verdienen, maar de onderhavige kwesties zijn in mijn ogen van een onnozelheid en hypocrisie, die zijn weerga niet kent.

Zo heeft onze minister-president, meneer Rutte gedurende zijn minister-presidentschap welzeker streken uitgehaald, waarover grote verontwaardiging op zijn plaats was, maar die slechts rimpels veroorzaakten in ’s lands vijver. Omdat deze streken passen in een alom geaccepteerde bestuursstijl, die besloten is, waarin veel wordt voorgekookt, waar veel in achterkamertjes wordt voorkomen en waar risico’s worden geëlimineerd, omwille van de bestuurbaarheid van het land. Dat gebeurt overal, in elk bedrijf, in elke instelling, in elke familie en dus ook in Nederland, ook al betuigen wij collectief, dat het landsbestuur transparant is en in openbaarheid wordt bedreven. Dualiteit tussen bestuurders in de regering en controleurs in de kamer wordt immers slechts met de mond beleden in verkiezingstijd. De mensen vinden dat in meerderheid kennelijk prima, gezien de verkiezingsresultaten in stad en land. Natuurlijk valt dan, tijdens voorbereidende formatiegesprekken, de naam van Pieter Omtzigt, een parlementariër, die andere denkbeelden heeft over besturen dan zijn partij en bovendien immens gewaardeerd wordt door het kiezersvolk. En die bovendien de vorige Rutte-regering in demissionaire staat heeft gebracht. Een kind begrijpt, dat hij een punt van aandacht is, een risico voor coalitiediscipline, maar als mevrouw Ollongren dat in kennelijke coronastaat en grote haast per abuis onthult, breekt plots de hypocriete pleuris uit. Dan gaat de knaap in kwestie kansloos ontkennen en verandert de verdeelde kudde in een roedel bloedhonden, die bijten tot ze scheel zien. Dan verandert de Kamer in een arena, de politiek in een theaterstuk vol ijdele ego’s uit op bloed en kiezers.

Zo ook de regionale kwestie Gomarus, een kennelijk succesvolle scholengemeenschap, die uit een wijde omtrek reformatorische jongeren naar Gorinchem trekt, afkomstig uit Godvrezende gezinnen, voor wie het leven een beproeving is en die heilig geloven in een hiernamaals als de beproeving wordt doorstaan. Daarom brengen zij hun kinderen gaarne onder bij gelijkgestemden, in een omgeving, waar men mede toeziet op het doorstaan van beproevingen en het overwinnen van verleidingen. “Als het God heeft behaagd, jou te beproeven met homoseksualiteit is het aan jou de beproeving te doorstaan en de vleselijke verleiding niet te prakkiseren. En als dat lukt, dan ga je naar de hemel en dan word je daar herenigd met je ouders en allen die je dierbaar zijn.”

In zo een land leven wij al sinds jaar en dag. Iedereen mag zijn kinderen op eigen wijze opvoeden, indoctrineren en leren. De vrijheid van onderwijs is altijd overeind gebleven, de bijzondere school is blijven bestaan en zo ook een veelheid aan kerken. De Jehova’s hebben hun zaal, de moslims hun moskee, de Pinkstergemeente heeft ook een zaal en ze stoten allemaal hun kinderen af als ze uit de religieuze pas lopen. En ze mogen nergens homo zijn of van een lhbtiq+variant. Ook niet in Regenboogstad Gorinchem. De slimmen en rijken gaan naar het gymnasium en de hockey, de superrijken naar het golfterrein, de Jena’s naar de Jena en de sofen naar de Vrije School. En overal leren ze wat anders over hoe de wereld in elkaar zit. En dat zij zelf het meeste deugen. En we leren allemaal dat Rusland niet deugt. We weten het allemaal en we vinden het best. Want voor het opvoeden van je kinderen heb je geen diploma nodig. En we leven in een vrij land. En we zijn tolerant.

Maar als het dan in de NRC staat, dan staan zijn we stomverbaasd, dan spreken we schande, dan staat zelfs onze gemeenteraad, vrijwel hand in hand schande te roepen. En Regenboogvlaggen te hijsen. Hou toch op. Maak je hard voor openbaar, waarde- en godsdienstvrij onderwijs of hou je mond.

Jos Huibers

jos.huib@ziggo.nl

advertentie
advertentie