‘Wat ben ik blij dat ik in Gorinchem mag wonen’

GORINCHEM 9 tot en met 13 november is de landelijke Week van Respect. In Gorinchem zijn er genoeg activiteiten voor een hele maand. Het thema is dit jaar ‘samen ben je vrij’. De activiteiten zijn dit jaar door het coronavirus natuurlijk een beetje anders. Wat onveranderd is, zijn de mooie verhalen van  stadsgenoten. Zij delen hun ervaring met respect en tolerantie. Kijk op respect.gorinchem.nl voor de verhalen en het programma van Maand van Respect.

Lukasz Kulik vertelt:

In Nederland voel ik me eindelijk vrij ,,Wauw, wat een mooi nieuws: Gorinchem wordt regenboogstad. In mijn vaderland gebeurt nu precies het omgekeerde. Daar komen steeds meer ‘homo-vrije-steden.’ Wat ben ik blij dat ik in Gorinchem mag wonen.”

Lukasz komt uit Polen. Hij vertelt graag waarom hij zo blij is dat hij nu alweer bijna 3 jaar in Gorinchem woont. Ook al struikelt hij in zijn enthousiasme nog weleens over de woorden, hij wil alléén Nederlands spreken.

Praat Nederlands met me ,,Ik wil zoveel mogelijk Nederlands praten om de taal goed te leren. Als mensen in het Engels tegen me beginnen, zeg ik altijd: stop, praat Nederlands met me. Want ik weet: als ik hier werk heb, Nederlands spreek en me sociaal gedraag, dan vinden Nederlanders mij oké.” Lukasz wordt lang niet altijd oké gevonden omdat hij homoseksueel is. Vooral in Polen heeft hij vervelende situaties meegemaakt. Discriminatie van homoseksuelen komt er veel voor.

Roze haar, nou en? ,,We hebben een conservatieve president die zelfs homo-vrije steden bevordert. Bijvoorbeeld Pulawy is zo’n lhbtiq+-vrije stad geworden. De gemeente Nieuwegein heeft daarop direct de tienjarige vriendschapsband met die stad verbroken. Dat signaal van de gemeente vind ik mooi. Er gebeuren echt rare dingen in Polen. Vorige week nog is er een meisje door hooligans belaagd en uitgescholden. En waarom? Omdat ze roze haren heeft. Het is duidelijk dat je in Polen niet mag zijn wie je bent.”

Stad van Tolerantie Daarom is Lukasz zo blij dat hij hier wel kan zijn wie hij is. ,,Telkens als ik het bordje Stad van Tolerantie bij de gemeentegrens zie, word ik blij. Het betekent dat ik vrij kan zijn. Hier maakt het niet uit met wie je slaapt, welke auto je rijdt of wat je doet. Maar, het is niet makkelijk om in een ander land te wonen. Je moet alles achterlaten, je familie, je vrienden. Ik ben net terug uit Polen, omdat ik mijn zieke moeder twee maanden heb verzorgd. Ook al moest ze me naar Nederland laten gaan, ze is erg blij dat ik hier eindelijk kan zijn wie ik ben.”

Samen ben je vrij Lukasz heeft veel steun van mensen om zich heen. ,,Ik woon in één huis met een Poolse vriendin. Zij woont al jaren in Nederland, is wel tolerant en begripvol en helpt me met van alles. Bijvoorbeeld met het Nederlands, dan corrigeert ze me. Ook heb ik goede hulp van een Pools-Nederlandse vrouw die me Nederlandse les geeft. Ik hoop snel weer werk te vinden. Deze keer niet via een Pools, maar via een Nederlands uitzendbureau, zodat ik met tolerante Nederlanders kan samenwerken. En veel Nederlands kan praten natuurlijk.”

Wat is jouw verhaal?

In een vrije samenleving mag je je eigen keuzes maken in het leven. Denk hierbij aan studie, kleding, werk, kinderen. Kon jij ook altijd vrij kiezen? Ben je altijd gerespecteerd om wie je bent? Of moest je een hindernis nemen om te kunnen zijn wie je nu bent? En wie heeft jou daarbij geholpen? Heb jij ook een bijzondere ervaring met respect en tolerantie? Wil je iemand die jou helpt om je vrij te voelen in het zonnetje zetten? Deel je verhaal met de stad. Stuur een bericht naar respect@gorinchem.nl.