De festivalisering van de cultuur

Ingezonden brief

In De Stad Gorcum van dinsdag 6 mei 2008 legt Roy Grünewald zijn spannende plannen uit. Er moet een ‘discovery-tour’ gemaakt worden in de binnenstad.

Het museum is een hartkamer met emotie en creativiteit en op andere plekken valt ook wat te zien of beleven. Alleen al het woord ‘creativiteit’ maakt mij Spaans benauwd. Is dat iets met allochtone kinderen of moet ik eerder denken aan lesbische hangjongeren? Creatief met kurk. En hoezo ‘beleven’? Wat moeten we dan beleven? Roy had beter directeur van de Efteling kunnen worden. Dit is een typisch voorbeeld van cultuur van boven. Kunst en cultuur moet leuk en gezellig worden. Wij moeten voelen en beleven en creatief zijn. Om doodziek van te worden. Wij zijn toch geen toeristen in onze eigen stad, wij wonen hier. Wij willen er geen pretpark of speeltuin van maken en wij gaan ons niet in festivalpakjes steken om de subsidiegelden op te strijken. De cultuurambtenarij is als een waterhoofd op de nek van de kunstenaars gegroeid en altijd moet er iets nieuws verzonnen worden. Maar ik ben geen Don Quichot. Ik trek niet ten strijde tegen de boze molens, dat verlies je toch altijd. Laat in Gods naam het hele Hamelgedoe doorgaan en maak een gezellige kneuterpoort in het museum. Ga zo maar door, tot in het oneindige. Ik trap er niet in en wens geen deel uit te maken van deze hele nep- cultuur. De echte cultuur leeft toch altijd in de schaduw van de spektakels.

Niklas Anderberg, beeldend kunstenaar in Gorinchem