Textiele kunst beschermt én versiert

GORINCHEM - In het Gorcums Museum is tot 1 juni de tentoonstelling Te mooi om weg te gooien! te zien. Kunstenaars laten zien hoe zij hergebruik in hun werk toepassen. Een speciale zaal is gewijd aan kunstenaars uit Gorcum en de regio. De Stad Gorinchem zoomt middels een serie portretten in op deze kunstenaars. Deze keer het verhaal van Sylvia Terwisscha van Scheltinga. Zij maakt textiele kunstobjecten waarin de vrouwelijke schoonheid behalve versierd ook beschermd wordt.

Door Jack van Mildert

De werken van Sylvia Terwisscha van Scheltinga (Den Bosch, 1955) gaan over kwetsbaarheid. In de tentoonstelling staan twee van haar kledingobjecten opgesteld; ze zien er uit als schorten. ,,Ik denk vanuit kleding," vertelt de in Gorcum wonende en werkende kunstenaar. ,,In theorie zou je de kledingstukken kunnen dragen maar met goed fatsoen kan je er niet mee lopen, het is te kwetsbaar." En dat is precies wat zij ons wil laten zien. ,,In mijn werk bescherm ik mijn kwetsbare vrouwelijke eigenschappen door mooie versieringen - onder meer van vitrage gemaakt - aan te brengen. Ik zag het in de kringloopwinkel liggen en het deed me denken aan de vitrage in mijn ouderlijk huis. Je kon er wel door naar buiten kijken maar van buiten niet naar binnen."

Zo vertaalt zij haar gevoel over vrouwelijke kwetsbaarheid. Enerzijds het ondeugende en versierende en aan de andere kant het afschermende, als waarschuwing om er vooral voorzichtig mee om te gaan.

In Hangend knopendefilé voor Betsie brengt zij een ode aan haar moeder. De gehaakte kleedjes, het kant en de knopen komen uit de naaiattributen die ze van haar moeder erfde. ,,Mijn moeder had naast een groot blik met bruikbare knopen, een jampotje met losse bijzondere exemplaren. Zij bewaarde ze in die pot omdat ze te mooi waren om weg te gooien. De knopen die ik heb gebruikt, komen uit die verzameling."

Fotobijschrift: Sylvia Terwisscha van Scheltinga maakt met haar textiele objecten een ode aan haar moeder.