In de Kwakernaat houden ze de eenzaamheid buiten de deur

[GORINCHEM} Marion Baalbergen, Anita van Eijbergen en Leen van den Herik zijn het roerend met elkaar eens. Het is heerlijk wonen aan de Kwakernaat, een zijstraatje van de Mollenburgseweg waar je gemakkelijk aan voorbij rijdt. Een straatje waar de buren nog naar elkaar omzien en waar de eenzaamheid buiten de deur wordt gehouden.

Een straatje waar voor vier oudere buurvrouwen werd gekookt, toen ze dat zelf niet meer konden. ,,Het zal hier niet gebeuren dat drie dagen de gordijnen dicht zitten, wij denken al snel, is er wat aan de hand? We hebben met liefde gekookt voor die oudere bewoners, inmiddels zijn ze overleden”, zo vertelt Anita van Eijbergen die 2003 in de Kwakernaat kwam wonen. ,,Het is een gemêleerd straatje, maar mijn man en ik zijn echte ‘Blieken’. Zelf ben ik opgegroeid op Zandvoort in de Suzanne van Oostdijkstraat bij de speeltuin in de Lingewijk.” Samen met Leen van de Herik en Marion Baalbergen sloegen ze deze zomer de handen ineen om samen de Burendag te organiseren in de Kwakernaat. De buren hielden al jarenlang een Nieuwjaarsborrel, steeds bij een andere bewoner of een nieuwkomer in de straat. Door de coronaperikelen werd de borrel dit jaar overgeslagen, vandaar dat ze veel zin hadden in de BBQ op Burendag. ,,Het enthousiasme was vrij groot en wij hebben alle ideeën uitgewerkt. Vlees hebben we bij de slager van Prooijen besteld en verder nam iedereen wat lekkers mee”. Midden op straat werd een grote tafel geplaatst, waar de bewoners konden plaatsnemen. 

De huizen in de Kwakernaat zijn gebouwd in de jaren zestig en het verloop in de straat is klein. ,,Iedereen wil hier blijven, maar het zijn ook grote, makkelijke huizen”. Voor Leen van den Herik reden om in 1990 in de straat te komen wonen in het pand waar vroeger nog een tandartspraktijk was gevestigd. ,,Die extra ruimte was fijn voor onze uitgeverij Narratio, we konden hier aan huis werken. Het voelt ook heel veilig en prettig in de straat, zoiets groeit gewoon. In vakanties letten we op elkaar huis, we kunnen altijd op elkaar rekenen. We kijken altijd verder dan ons eigen tuinhekje.” Marion Baalbergen bevestigt dat beeld in een mailtje, ze kon zelf niet bij het interview aanwezig zijn. ,,Mijn ervaring met de straat is dat we inspringen wanneer het nodig is. Dat als iemand iets oppert, dat we samenkomen om het te bespreken. En dat maakt wonen hier goed en fijn. Veilig, saamhorigheid, omkijken naar elkaar. Een klein straatje met het hart op de goede plek.” Van den Herik bestempelt de bewoners in de Kwakernaat als ‘hartelijk, hartverwarmend en hulpvaardig’. 

Samen met alle bewoners hebben ze een buurtapp om elkaar op de hoogte te houden. ,,Maar als ik een grote pan erwten- of bruine bonensoep kook, vraag ik altijd wie er nog meer zin in heeft. We zijn net een soort dorpje in de stad”, zo weet Leen te vertellen. Zijn wieg stond niet in Gorcum, maar in Hardinxveld, toch voelt hij zich na zoveel jaren wel een ‘Bliek’. ,,Soms zeggen ze dat Blieken stug zijn, maar ik vind ze meer gezellig Brabants.”