Ton Heintz' liefde voor het 'alledaagse'

GORINCHEM - Het hoge water bij Gorinchem van een maand geleden is uitvoerig in beeld gebracht. Vaak stonden de kranten vol schitterende vergezichten, af en toe zat er een meer vertederende foto tussen. Ton Heintz (71) maakte en publiceerde veel foto's, en heeft oog voor beide. ,,Op een dag zag ik een doorweekte bol haar het droge op kruipen, toen ik dichterbij kwam bleek het een bijna verdronken haas te zijn, die zich nog net had weten te redden." De haas verscheen in alle regionale bladen.

door Hidde Remmerswaal

Heintz is geen professioneel fotograaf, maar iemand met een liefde voor alle mooie dingen in de wereld. Op de blog van Heintz, http://tonheintz.wordpress.com/, het volgende. ,,In mijn werk dwing ik de kijker stil te staan bij ogenschijnlijk heel erg gewone beelden, op een dusdanige wijze, dat verwondering over het alledaagse ontstaat.

Heintz maakt weliswaar pas anderhalf jaar foto's voor kranten, maar zijn leven stond altijd al in het teken van beelden. Hij studeerde af aan de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam en belandde vervolgens in de reclamewereld. ,,Ik heb wat in de reclamewereld geklunst." Lachend verbetert hij zichzelf: ,,Of geklust. Een dealer van Trabantjes wilde een autoshow houden en daar moest reclame voor worden gemaakt. Die auto's waren echt heel klein, dat was bijna niks. Maar ik fotografeerde het onder een hoek, zodat het een grote auto leek. Wat sleutels erbij, en de tekst 'Opent de weg naar heel Europa', en het ding verkocht als een trein."

Onderwijs

Na zijn capriolen in de reclamewereld belandde Heintz in het onderwijs. Hij gaf onder andere tekenles op de detailhandelschool in Rotterdam, het Merewade College in Gorinchem en de Openbare MAVO. Vooral over die laatste is hij zeer te spreken. ,,Ik kan rustig stellen dat de MAVO de beste school is die Gorinchem ooit gekend heeft. De docenten hadden een enorme vakkennis, er werd goed gedoceerd en er was nog echt een regíme. Je werd met meneer aangesproken."

Met Kerst ging ik altijd tekeer op het schoolbord. Ik tekende zelfverzonnen steden, grachten, de torens van Gorinchem. Heerlijke taferelen. Dan kwamen de kinderen naar me toe en zeiden: 'Meneer Heintz, hoe kan dat nou? Als ik dichtbij sta ik zie ik alleen maar stipjes en als ik verder weg ga staan worden het vanzelf mensen!"

Sinds enkele jaren komt Heintz' visuele voorliefde op een andere manier naar buiten. Hij werd getroffen door een hartfalen en moest revalideren en in vorm blijven. Nu fietst hij elke dag gemiddeld tien kilometer. En fotografeert daarbij. ,,Ik moest iets hebben om het fietsen zin te geven. En ik zie op de fiets zó veel moois, waar andere mensen gewoon aan voorbij fietsen. Ze zouden eens moeten gaan zitten en gewoon kíjken. Je hoeft helemaal niet naar Frankrijk toe om mooie dingen te zien."

Bewerken

Heintz ziet beweging, lijnen en verbanden in landschappen en legt die dan vast op de foto. Die bewerkt hij dan thuis. Zijn werkkamer wekt meteen de indruk van een tekenlokaal. Aan de muur hangt een reproductie van Mondriaan, op de kast staat een gigantische passer, de kast zelf staat boordevol mappen met grafisch werk, zoals, eenmalige afdrukken van vector arts in de vorm van landschappen, portretten en dergelijke en alles heeft de subtiele geur van tekenpotlood.

In het programma Coreldraw maakt Heintz vector art. Hij verandert een realistische foto van de haven met een paar klikken in een prachtige vector art. Maar wat voor een ongetraind oog al mooi lijkt, is voor Heintz nog niet af. ,,Het beeld is nog wat scheef, waardoor de lijnen niet kloppen. En de kleuren mogen nog wat dieper."

Spannend

Zo brengt Heintz hele dagen in zijn werkkamer door, om werken precies goed te krijgen. Daarin is compositie volgens hem het belangrijkste. ,,Je moet echt aandachtig kijken, en verbanden zien. Lijnen die met elkaar in verbinding staan. Symmetrie moet je vergeten. Jan des Bouvrie gebruikt symmetrie om rust te creëren, maar schilderijen worden er dikwijls saai van."

Heintz loopt naar zijn Mondriaan toe. In het midden van het schilderij zit veel wit, linksbovenin zit een rood vlak, vlak eronder een geel en rechtsonderin zit een blauw vlak, wat Heintz met zijn hand bedekt. ,,Eén object kan een schilderij interessant maken. Zo is het saai. En zo," Heintz trekt zijn hand weg, waardoor het blauw tevoorschijn komt, ,,is het spannend."