Afbeelding
Jos Huibers

De kracht van de gemeenschap

21 september 2019 om 08:21 Mensen Jos Huibers in gesprek met ...

GORINCHEM "Toen ik 18 was heb ik meerdere politieke partijen in Nederland afgewogen. Hoewel ik het met geen enkele partij voor de volle 100% eens was, sprak het gedachtegoed van het CDA me het meest aan. Met hen geloof ik in de kracht van de gemeenschap, het gezin, de club of vereniging, de kerk, een vriendengroep. Is het een bezwaar, dat ik niet gelovig ben, heb ik hen gevraagd. Dat bleek niet het geval. Zodoende werd ik juist in en namens deze partij actief in de politiek, eerst in Nijmegen, vervolgens in Den Haag en nu, als wethouder in Gorinchem." Joost van der Geest, 28 jaar jong inmiddels beheert de portefeuilles mobiliteit, economie, sport, volksgezondheid en milieu.

Jos Huibers in gesprek met Joost van der Geest

We treffen elkaar in restaurant Metropole. "Dat is gezelliger dan mijn werkkamer op het stadhuis." Ik ken hem nog van vroeger, toen hij in één klas zat met mijn dochter op de Jenaplanschool. Op het podium van De Nieuwe Doelen hebben ze nog samen met een gordijn mogen wapperen. "Mijn eerste en laatste ervaring op een theaterpodium', glimlacht hij. Joost is groot geworden in de loop der jaren. Ruim twee meter. Met donkerblauw kostuum, een keurige stropdas en een forse zwarte baard lijkt hij ouder dan hij is. "Ik vind het prettig om er representatief uit te zien", zegt hij, "zeker in deze functie."

Joost is geboren en getogen in Gorinchem, waar zijn ouders min of meer per ongeluk verzeild raakten. "Zij hadden zich voorgenomen zich te vestigen in Brabant, maar zij versliepen zich en waren te laat voor een bijeenkomst over een nieuwe woning aldaar. Zij bleven steken in Gorinchem, waar mijn moeder een CV achterliet bij het plaatselijk ziekenhuis. Zij werd heel snel aangenomen en de ouders besloten zich daarop te vestigen in Dalem. Tot genoegen. "Gorinchem heeft bijna alles", zegt hij, "het is een mooie complete stad in een Calvinistische, hardwerkende regio." "Mijn zusje en ik hadden een fijne jeugd. We groeiden op in een hecht gezin. Het was er leuk, warm en gezellig. Mijn vader moest vanwege zijn gezondheid soms een beetje rustig aan doen, maar mijn moeder had bizar veel energie. Zij was naast haar werk in het ziekenhuis voor allerlei taken, onder andere op school, beschikbaar." Vader was meer een denker, hoewel actief in hockeyclub Rapid, waarvan Joost actief lid was "Ik was en ben er speler, trainer en bestuurslid. Dat heb ik van huis uit meegekregen: als je ergens deel van bent, dan doe je ook dingen terug. Je doet wat voor en in de gemeenschap, waarvan je deel uitmaakt. Toen ik negen jaar was moest ik van mijn ouders collecteren voor het goede doel. En het werkte goed, een kind met een collectebus."

Na het gymnasium wil hij kiezen voor een studie Geneeskunde. "Een leraar op school zei: jij bent echt het type van de ouderwetse dorpse huisarts. Het leek mij een heel mooi vak. Mensen leggen hun hele leven in jouw handen. Dat vraagt een enorm vertrouwen." Hij werd echter uitgeloot, "Mijn cijfers waren niet goed genoeg" en hij koos toen voor een studie Internationaal en Europees Recht in Nijmegen, "Daar heb je altijd wat aan." Na het eerste jaar stapte hij over op Nederlands Recht.

Juist in die periode viel het hechte gezin uiteen. "Mijn vader kwam uit de kast. Voor ons was dit een donderslag bij heldere hemel. Wij hadden het absoluut niet zien aankomen. Mijn vader ging elders in Gorinchem wonen en is twee jaar later naar Leiden verhuisd. Het was echt een klap en het heeft ons als gezin wel moeite gekost een nieuwe balans te vinden. Ik kon mijn vader ook niks kwalijk nemen. Was hij bijvoorbeeld een alcoholist geweest, dan had ik hem gemakkelijk een klootzak kunnen vinden, maar je kunt iemand moeilijk verwijten dat hij homoseksueel is. Gelukkig hebben we de balans hervonden en gaan wij nog steeds goed met elkaar om."

Zijn belangstelling voor politiek werd gewekt toen hij een jaar of twaalf was. "Ik zag het programma Kopspijkers, waarin politici op satirische wijze werden gerelativeerd. Mensen als Balkenende, Frank de Grave en Fortuyn werden op de hak genomen en vermenselijkt. Dat sprak me aan. Nog steeds kan ik niet zoveel met mensen die zichzelf heel serieus nemen. Politiek hangt niet op personen, ik zal niet zo gauw mensen als persoon als voorbeeld noemen of op een voetstuk zetten, veeleer het werk wat ze gedaan hebben. Dat spreekt me ook aan in het CDA, het is een partij met een verleden en een toekomst. Als persoon ben je een passant in de partij. Anders dan bij partijen als Forum voor Democratie of de PVV waar Baudet respectievelijk Wilders de partij als hun eigendom zien. In dergelijke partijen is niet het gedachtegoed, de visie leidend, maar de persoon. Daar heb ik niks mee."

In 2013 treedt Joost in Nijmegen toe tot het Bestuur van de CDA-jongeren en hij wordt lid van de steunfractie, ofwel fractie-assistent. Hij werkt actief mee aan de verkiezingscampagne in 2014. "In Nijmegen speelt de politiek zich, van links tot rechts, af in een gemoedelijke sfeer. De debatten waren scherp, maar na afloop ging je tezamen nog even naar de kroeg, het was een warm bad." Na de studie keert hij terug naar Gorinchem. "Ik was steeds een halve Gorcumer gebleven. Ik was er elk weekend voor de hockey. Daar en in de Randstad trof ik mijn vrienden. Nog steeds hockey ik, nu ineen team vol oudere mannen. Met veel plezier en in verbondenheid. Daar hecht ik aan."

Na zijn studie werkt Joost tweeënhalf jaar als fractiemedewerker en vervolgens als ambtenaar in Den Haag. "Niet altijd met plezier. "De politiek in de stad Den Haag is zeer incidentgedreven, veel minder gemoedelijk dan in Nijmegen."

In 2016 sluit Joost zich aan bij het plaatselijke CDA. "Ik werd lid van het campagneteam voor de verkiezingen van 2018. Gedurende deze campagne werd mij gevraagd of ik wethouder-kandidaat wilde zijn. Ik heb daar grondig over nagedacht en met diverse mensen gesproken over de vraag of ik hiervoor geschikt zou zijn. Ik was immers pas 26 jaar oud. Vooral mijn vriendin en huidige levenspartner Jorien was hierin een belangrijke raadgever. Hierbij speelde ook, dat zij verkiesbaar was voor de VVD en een stap opzij zou moeten doen als ik wethouder zou worden. In goed overleg met haar heb ik ja gezegd. De rest is geschiedenis. Na de verkiezingen in 2018 werd ik wethouder namens het CDA in een coalitie met twee plaatselijke partijen, Stadsbelang en Democraten Gorinchem en de PvdA."

"We leven in een politiek versplinterd land, waar binnen elk openbaar bestuur geregeerd wordt op basis van compromissen. Geen enkele partij kan het eigen programma volledig uitvoeren. Op lokaal niveau zijn de thema's veel minder gepolitiseerd. Je neemt besluiten binnen een hecht team van mensen met liefde voor Gorinchem. Lokaal bestuur is erg pragmatisch. Ik vertegenwoordig als wethouder niet alleen het CDA of de coalitie, maar vooral het College. College en Raad zijn het over veel dingen eens, maar in de beeldvorming worden de verschillen uitvergroot. Hoe meer versplintering, hoe meer profileringsdrang. In de praktijk echter is de samenwerking met de Gemeenteraad constructief en plezierig."

"Mijn overtuiging is, dat je mensen geen dingen moet beloven, die je niet kunt waarmaken. Dat is slecht voor het vertrouwen in de politiek. Als politicus en Gemeente sta je vandaag de dag niet meer boven de mensen, maar ernaast. Ik moet alles kunnen uitleggen, niet alleen het leuke verhaal, maar ook het minder leuke. Wij hebben de plicht mensen te informeren en uit te leggen waarom we keuzes wel of niet maken. We moeten gebruik maken van de kennis en kunde die bewoners in de stad hebben. Anderzijds moeten mensen ook bereid zijn hiertoe inspanning te leveren. Wie inspraak wil, moet beschikbaar zijn. Mensen hebben niet alleen rechten, maar ook plichten. Het is een wederkerig proces. Het is nog een zoektocht hoe de kwaliteiten van mensen te mobiliseren. Iedereen heeft het druk en weinig tijd over. Veel mensen laten het besturen ook graag over aan de mensen die zij gekozen hebben. We doen ons best, maar zijn nog niet uitgezocht."

Of hij ambities heeft carrière te maken in de politiek? "Ach joh, ik ben net begonnen, ik richt me op het hier en nu. Ik wil me inzetten voor de samenleving en dan vooreerst in de gemeenschap, waarin ik leef. En dat is Gorinchem."

advertentie
advertentie