Ode aan… De vanzelfsprekendheid

Het nieuwe jaar is inmiddels alweer eventjes onderweg en wat 2024 gaat brengen, moet nog maar blijken. Er zal wel weer een tweede paasdag komen en eerste kerstdag zal ook in 2024 wel weer op 25 december vallen. Van die dingen die men ook wel een vanzelfsprekendheid noemt.

Terugkijkend op 2023 durf ik wel te stellen dat vanzelfsprekendheid allesbehalve vanzelfsprekend is. Op het ene moment leef je in vrede en op het andere moment vliegen de bommen om je oren. Je blaakt van de gezondheid en ineens beland je in de medische molen of door een verwoestende aardbeving ben je ineens je huis en/of dierbaren kwijt. Ook afgelopen jaar moesten mensen onverwachts een moeder, vader, zoon of dochter missen aan tafel met kerst. Daar ging de vanzelfsprekendheid.

“Van het concert des levens krijgt niemand een program”, een wijsheid die de spijker precies op de kop slaat. Op vakantie in Rome werd er in onze auto ingebroken, verder verloor ik door een hack diverse social media accounts en gebeurden er in de privésfeer enkele dingen die ik niet zag aankomen en waar ik eigenlijk niet echt invloed op had en zelf ook niet voor gekozen heb. Dingen die normaliter een vanzelfsprekendheid leken, verdwenen als sneeuw voor de zon. Alles blijkt dan ineens zo betrekkelijk in het leven. Leuk is het niet altijd, maar uiteindelijk is het leven er wel overzichtelijker door geworden. De doelstellingen voor 2024 zijn hiermee gelijk vastgesteld.

Des te meer moet je genieten van de momenten die voelen als een vanzelfsprekendheid. Koester de leuke dingen met je gezin, hang eens lekker in de lampen met je vrienden en vertel je dierbaren eens wat je voor elkaar betekent en koester vooral je gezondheid. Voor je het weet is dit alles niet meer mogelijk.

Het is namelijk een vanzelfsprekendheid dat vanzelfsprekendheid geen vanzelfsprekendheid is.

Sören van Rooij