#WijzijnGorinchem: Ria Spronk (63) - dans-, theater- en beweegdocent

GORINCHEM In de rubriek #WijzijnGorinchem zetten we eens in de twee weken een echte Gorinchemer in de spotlight. Want wie wonen er eigenlijk allemaal in Gorinchem? En wat zijn hun verhalen? Deze week: Ria Spronk (63) - dans-, theater- en beweegdocent.

door Fleur van Benten

,,Ik heb eigenlijk heel mijn leven lesgegeven. Toen ik zeventien was, ben ik begonnen met het geven van dansles en in ’97 begon ik in de Van Rappardhal met mijn eigen ballet- en fitness-studio. Daar gaven we alle soorten dans en ieder jaar gaf ik uitvoeringen in de Nieuwe Doelen. De dansstudio heette Progress, dat is wel een begrip in Gorinchem denk ik. Daarbuiten heb ik allemaal andere dingen gedaan. Verschillende theatervoorstellingen zoals @sociaal en Mindscreams, maar bijvoorbeeld ook de Unitas-revues.

Ondertussen werd ik steeds ouder en vier jaar geleden kwam ik erachter dat ik met dans niet meer alles kan geven wat de leerlingen nodig hebben. Ik ben versleten gewoon, klaar. Het heeft me heel veel moeite gekost dat ik de school moest wegdoen, maar het ging op een gegeven moment niet meer.

Toen ben ik me gaan toeleggen op de seniorenfit. De gemeente kwam met het idee om in iedere wijk in Gorinchem senioren de kans te geven om fitlessen te volgen. Dat is heel goed opgepakt door heel veel oudere mensen dus ik ben daarmee verder gegaan. Het is niet alleen het lesgeven. Ik ben er altijd eerder en die mensen ook om even een kopje koffie te drinken. Het is dus eigenlijk heel sociaal. Soms moet ik echt na een uur zeggen: ‘Ga nu maar weer naar huis.’

Ik ben trots op mijn interactie met mensen. Mijn balletschool stond altijd heel erg bekend om het sociale aspect. Ik wilde iedereen de kans geven om vooraan te staan. Dat hoeven niet altijd de beste kinderen te zijn. Misschien was ik juist stiekem een beetje voor de underdog, juist de kinderen die niet altijd zo outgoing waren. Om die uit hun schulp te krijgen. En misschien komt dat wel omdat ik vroeger ook nooit de kans heb gekregen. Op school werd ik niet als eerste gekozen. Ieder jaar was er een musical en dan wilde ik meedoen maar ze vonden me een beetje te lelijk. Ik besloot: dat gaat met andere mensen niet gebeuren, klaar!”