De familie in de Molenstraat

Hierbij een kleine herinnering aan ons woonplezier in de binnenstad.

In onze drukke Molenstraat in Gorinchem woonde een echtpaar met vijf jongens. In die tijd kwam de melkboer De Groot met paard en wagen langs de deur, dat was voor hen een feest. Zij mochten op de bok meerijden tot aan ons huis en moesten dan lopend terug naar hun moeder die hen bij de voor deur opwachtte. 

De broertjes waren nog al druk en vielen vaak bij ons binnen voor hun vertier. Ze sprongen bij binnenkomst regelmatig boven op mij als ik zat te dutten in de stoel. Dan kletsten we wat over wat ze allemaal uitgespookt hadden. Zij waren allemaal sportief en deden alles op de fiets. Dat fietsen had ik hen geleerd, net als het zelf je banden plakken. 

Zo gingen ze naar de voetbal bij Unitas. Zaterdag was dus het eerste werk de voetbal. Ieder in zijn eigen team ingedeeld volgens leeftijd. Als ze daarna thuis kwamen vertelden ze volop: ,,Zij waren veel groter dan ons maar wij waren sneller en schoten veel op hun doel.”

Op de vraag wie er dan gewonnen had, gaf er een als antwoord: ,,Dat weten we nog niet.” ( want de VAR was er toen nog niet ) Voordat zijn broertje een antwoord kon geven zei hij “Dat weet de scheids nog niet hij moest het thuis eerst nog eens uitzoeken.” Met andere woorden zijn team had dus verloren…

P.Killian