Hassnae Bouazza in het RK kerkje in Woudrichem terwijl ze vertelt over haar moeder
Hassnae Bouazza in het RK kerkje in Woudrichem terwijl ze vertelt over haar moeder Hannie Visser-Kieboom

Hassnae Bouazza schrijft liefdevol portret over haar moeder

26 mei 2022 om 20:03 Overig

WOUDRICHEM/ARKEL Jounaliste, columniste en schrijfster Hassnae Bouazza (1973) schreef in ‘Een koffer vol citroenen’ een liefdevol portret over haar moeder, die in 1977 in Arkel kwam wonen. Haar man was vier jaar eerder als betonvlechter gaan werken bij een bedrijf in Arkel. Hassnae was de jongste in het Marokkaanse gezin.

Zaterdagavond was schrijfster Bouazza te gast op het boekenbal van het Woerkums Literair Café in de RK kerk in Woudrichem. Daar vertelde ze over de blokkades die ze had gevoeld tijdens het schrijven van het boek over haar moeder. ,,Mijn moeder overleed geheel onverwacht en ik voelde me radeloos, ontworteld. Wij groeiden op met eten en met iedere hap proefde ik later de herinneringen aan haar”.  Dat beschrijft Bouazza ook in haar boek als ze na de begrafenis in Marokko op het vliegveld in een Marokkaanse koekjeswinkels stapt. ,,Al die kookrecepten van moeder wekten haar daarna voor mij tot leven en boden me troost. Verzoening ook dat ze er niet meer is. In het boek schrijf ik ook over hoe ik naar mijn moeder opkeek, zij was mijn grote voorbeeld. Dat was zo’n groot verschil met hoe de buitenwereld naar haar keek. Als een Marokkaanse vrouw met een hoofddoek, voor mij was ze zoveel meer. Mijn moeder stimuleerde ons om te gaan studeren en te zorgen om onafhankelijk te worden. Ze bleef altijd op de achtergrond, in het boek wil ik haar voor het voetlicht brengen.” Bouazza spreekt zelfs over een liefdesverklaring aan haar moeder. In het boek schrijft Hassnae over haar jeugd in Arkel, maar ook over de zomers die ze in Marokko doorbrachten. Steeds staat haar moeder centraal in die herinneringen.

VREEMDELING Zo vertelt ze over haar schuldgevoel, omdat ze op zaterdagavond niet zoals gebruikelijk even met haar moeder belde, tijdens een feestje in Amsterdam. Terwijl ze die dag nog had gelunched bij haar thuis. Op zondagmorgen werd haar moeder onwel en overleed diezelfde dag. Over haar vader vertelt ze tijdens het boekenbal dat hij de ouderavonden bezocht, maar als één van de eersten in Arkel een videorecorder kocht om films te kunnen kijken. Het gezin bleef na de migratie naar Nederland altijd in Arkel wonen. ,,Moeder veranderde met haar aanwezigheid in het dorp met de jaren van een curiositeit in een vertrouwd gezicht, een vaste verschijning. Een vrouw die de mensen groetten, naar wie ze glimlachten en die ze elke dag tegenkwamen op hun vaste wandelrondje door het dorp, tijdens haar vaste rondje in dorp. Ze leek aanvankelijk misschien anders, maar ze was het eigenlijk niet langer. Van vreemdeling werd ze een van de trouwe oudgedienden van het dorp’”. 

HAFID  Toch beschrijft Hassnae Bouazza in ‘Een koffer vol citroenen’ ook hoe ze zich zelf als een van de eerste Marokkaanse kinderen in het dorp altijd een buitenstander voelde. Ook haar jongste broer Hafid (1970-2021) schreef ‘migrantenliteratuur’, hij kwam vorig jaar te overlijden. Ook dat is voor Hassnae Bouazza een groot verdriet. ,,We waren heel erg hecht, hij was mijn maatje”.  Het liefdevolle boek over haar moeder draagt ze dan ook niet alleen op aan haar moeder, maar ook aan haar vader en haar broer Hafid op. 

advertentie
advertentie