Dit was Gorinchem; de viskeet en het ingeblikte kunstgebit

GORINCHEM Eerder deze week deden we een oproep voor de mooiste verhalen over de verdwenen monumenten in Gorinchem. Dit naar aanleiding van het verschijnen van het boek ‘Dit was Gorinchem’ met zeventig verdwenen monumenten uit de stad. Inmiddels komen de eerste verhalen binnen, waaronder het mooie verhaal van Tjitske Buwalda

,,Aan de Handelskade, net iets verder dan kolenhandel Theunis van Andel, stond visconservenfabriek, ‘Hollandia,’ in de volksmond, ‘de Viskeet’ genoemd. Het waren meest vrouwen die daar werkten en vertrouwd met elkaar, gaven ze hun tong meestal de vrije vleugel. Soms namen ze ook wel personen die door het lot verkreukeld waren in de maling. Mijn zussen Janny en Miny werkten daar ook en ik moest daar een keer een pakje brood voor hen tegen schafttijd brengen, tegenwoordig lunchpauze genoemd.

Ik ging bijna over mijn nek van de stank bij binnenkomst. Na een poosje werd het toch een zekere gewenning. Terwijl ik daar rondliep raakte ik gefascineerd door de woordenschat en de pittige discussie die gaande was tussen de arbeidsters. Wat bleek Een oudere arbeidster had tijdens het eten van een boterham haar gebit uitgedaan en dat was in een jolige bui door een collega in een blikje verstopt van de haring in tomatensaus en niet meer terug te vinden. Dit bracht hilariteit en wat had ik graag het gezicht van de persoon willen zien die het blikje, ergens op de wereld, moet hebben open gemaakt en het gebit tussen de haring ontdekte!”

.